signature

foteini

 ανείπωτα VI

 - Εκείνη :
Αν, Βάου, Γρι, Διά

- Εκείνος :

είκοσι πέντε χιλιάδες, επτακόσιες εξήντα μία αλήθειες
και δύο
τρείς

- Εκείνη :

τΖια, Θέμα, Κώκ, εΛιά

- Εκείνος :
είκοσι πέντε χιλιάδες , επτακόσιες εξήντα πέντε αλήθειες
και τρείς
οκτώ

- Εκείνη :
Να, Ξουτ,  άρΠα,  άΡα

- Εκείνος :
είκοσι πέντε χιλιάδες , επτακόσιες εξήντα έξι αλήθειες
και τέσσερις
δέκα 

-Εκείνη :
λΥγξ, ούΦα, φλεΨ, Ωχρ

- Εκείνος :
Είναι εφευρετικοί οι άνθρωποι, όταν πρόκειται να εκπέμψουν σοβαρά σήματα που αφορούν στη ζωή τους.

-Εκείνη :
Δεν ξέρω σε ποιό γλωσσικό δέντρο επικοινωνίας θα καταλήξουμε τελικά να ενταχθούμε οι δυό μας...
Στο Αφροασιατικό ; στο Σημιτικό ; στο Σινοθιβετιανό ; στο Ουραλοαλταϊκό ; μας βλέπεις εσύ γιά το Ινδοευρωπαϊκό ; !

- Εκείνος (γελώντας) :
Γιατί να μη χρησιμοποιούμε κάτι ακόμα πιό βελτιωμένο !
Γιατί σου αρέσουνε τα Μορς ;! υπάρχει και άλλη τεχνολογία , άϋλη κι αυτή, που μάλιστα θα γίνει αντιληπτή από ακόμα λιγότερες ομάδες ανθρώπων -ίσως μονάχα από τους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής- ( όσους έχουν απομείνει...) .
Σήματα καπνού με κουβέρτα, που θα απελευθερώνει κατά διαστήματα νέφη καπνού με συνθηματική σημασία !
Μπορούν οι άνθρωποι μιά χαρά να επικοινωνούν ακόμα και με κάτοπτρα! Κάτοπτρα με ηλιακές αντανακλάσεις !  Πεντέλη καλεί Πάρνηθα ! Λυκαβηττός καλεί Υμηττό ! Ελήφθη, Over !

- Εκείνη (γελώντας) :
Πρωτόγονοι !
Κυνηγός και αιώνιο παιδί των δασών ο ένας, συλλέκτης καρπών χάμω απ' τη γη κι πάνω απ' τα δέντρα ο άλλος.

- Εκείνος :
Είχανε κι άλλα χαρακτηριστικά οι πρωτόγονοι...

- Εκείνη :
Σαν τι ;

- Εκείνος :
θυμήσου ! 
"... τῷ δὲ ᾿Αδὰμ οὐχ εὑρέθη βοηθὸς ὅμοιος αὐτῷ. καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θεὸς ἔκστασιν ἐπὶ τὸν ᾿Αδάμ, καὶ ὕπνωσε· καὶ ἔλαβε μίαν τῶν πλευρῶν αὐτοῦ καὶ ἀνεπλήρωσε σάρκα ἀντ᾿ αὐτῆς. καὶ ᾠκοδόμησεν ὁ Θεὸς τὴν πλευράν, ἣν ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ ᾿Αδάμ, εἰς γυναῖκα καὶ ἤγαγεν αὐτὴν πρὸς τὸν ᾿Αδάμ. καὶ εἶπεν ᾿Αδάμ· τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου·"

- Εκείνη :
Ναι το θυμάμαι... Οστούν εκ των οστέων... Και μυαλό εκ του μυαλού, και πόνος εκ του πόνου, ανάσα εκ της ανάσας και ψυχή εκ της ψυχής.

-Εκείνος : 
Ζωή εκ της ζωής.

-Εκείνη :
Θέλεις ν' ακούσεις μιάν αληθινή ιστορία ;
Ήμουνα λοιπόν κορίτσι, κι είχα το μωρό ακόμα πάνω στο βυζί , όταν με κάλεσε μιά γυναίκα από την έρημο, να με φιλοξενήσει ένα απόγευμα στο σπίτι της.
Την γυναίκα αυτήν δεν την γνώριζα, μήτε είχα ξαναμπεί ως τότε σε σπίτι ιθαγενών, όσον καιρό ζούσα εκεί.
Αυτό εδώ δεν ήταν σαν τα πλινθόκτιστα σπιτάκια στα χωριά, μα ήταν ένα κανονικό σπίτι, χτισμένοι τοίχοι με τούβλα και με αρκετά δωμάτια.
Μόλις μπαίνω εγώ με το μωρό αγκαλιά, έρχεται ο "αφέντης" και μου λέει "θέλετε να περάσετε στον γυναικωνίτη, με την γυναίκα μου ;"
Στον γυναικωνίτη λοιπόν εγώ με το μωρό, πάνω σε βαθειά χαλιά και μαξιλάρες ένα γύρο στον τοίχο, με μιάν κοπέλα άγνωστη απέναντί μου, να με κοιτάζει.
Σε ποιό γλωσσικό δέντρο επικοινωνίας να καταφύγουμε γιά να μπορέσουμε να αρθρώσουμε μ' αυτό  το κορίτσι μιά κουβέντα ;
Σε κανένα φυσικά !
Εκείνη δεν γνώριζε γαλλικά ή αγγλικά κι εγώ δεν εγνώριζα αραβικά.
Κοιταχτήκαμε γιά λίγο, χαμογελούσαμε η μιά στην άλλη, μα στέκαμε κι οι δυό σαν άλαλες, αμήχανες, σε αδυναμία επικοινωνίας.
Και τότε, ξέρεις τι κάναμε ;
Το πρώτο πράγμα που κάναμε, ήταν η μίμηση !
Με κινήσεις, παίζοντας αυτοσχέδιο θέατρο, το κορίτσι μου έδειξε ότι είναι δασκάλα !
Με τον ίδιο τρόπο, της έδειξα κι εγώ το ίδιο!
Ενθουσιάστηκε ! Και τότε έκανε την δεύτερη κίνηση. Πήγε και έφερε μιάν αριθμομηχανή ! Calculator!
Όπου, αν θες το πιστεύεις, περάσαμε ώρες εκείνο το απόγευμα, συζητώντας με αριθμούς !
Με ελάχιστες αγγλικές λέξεις που ήξερε εκείνη , με ελάχιστες αραβικές που ήξερα εγώ και με ατέλειωτες αλληλουχίες αριθμών πάνω στην αριθμομηχανή , μιλήσαμε η μιά γιά τη ζωή της άλλης, πόσων χρόνων είσαι ; τόσο ! εγώ τόσο ! πόσον καιρό είσαι εδώ ; τόσο ! πόσα αδέρφια είσαστε ; τόσα. πόσα παιδιά έχεις ; τόσα. πόσο μισθό παίρνεις ; τόσο. εσύ ; τόσο. πόσων μηνών είναι το μωρό σου ; τόσο. πόσους μήνες το χρόνο δουλεύεις ; πόσες ώρες ; πόσα χρόνια ; κι ένα σωρό άλλα, καθημερινά κι ανθρώπινα πράγματα, που μπορέσαμε να τα μιλήσουμε με την γλώσσα των αριθμών και μόνο !
η άλφα βήτα των αριθμών ! είναι απίστευτο; !
Έπειτα από χρόνια, σε επαγγελματικές μετεκπαιδεύσεις, σε ομάδες επικοινωνίας, σε ομάδες διδακτικής και παιδαγωγικών, ανέφερα πάντα αυτό το παράδειγμα, που μου έχει βαθειά εντυπωθεί στη ζωή, σαν αποτέλεσμα της ανθρώπινης ανάγκης γιά επικοινωνία.
Ώρες συζήτηση ανθρώπων άλαλων, κατάχαμα στην έρημο, πάνω σε μαλακά χαλιά, μέσα από ένα calculator !
Πώς η ανάγκη γίνεται εφευρετική !

Ένα εκατομμύριο επτακόσιες εβδομήντα επτά χιλιάδες κι εβδομήντα επτά αλήθειες, monpetitprince.

. . .  - - -  . . .