αρτσίδι !
θυμήθηκα ξαφνικά αυτήν την κουβέντα, που έλεγε η γιαγιά μου η Αλεξάνδρα, και την είχα εγώ ξεχασμένη από χρόνια... αρτσίδι ! που πάει να πει "μουσκεμένος ως το κόκαλο"!
γιατί το μεσημέρι, πήρα την ωραία μου την esprit αμπρέλα, μία μπάντα κίτρινη, μιά καφέ, μιά γαλάζια, άλλη μιά μπάντα κίτρινη, μιά καφέ και μιά γαλάζια, μεγάλη αμπρέλα με ξύλινη, γυριστή χειρολαβή καθώς μ' αρέσει, αγορασμένη σε καλούς καγαθούς καιρούς, στις Galleries Lafayette, και βγήκα απτόητη στους δρόμους, όπου θα πήγαινα λέει το απόγευμα στην ξενάγηση της αρχαίας αγοράς. Ναι, σήμερα στις 5 το απόγευμα ήταν... και βγαίνοντας εγώ στον δρόμο -βγήκε η Ισραηλινή στο παζάρι κι ήτανε ημέρα Σάββατο-, άνοιξαν οι καταρράκτες του ουρανού.
ποιά ομπρέλα και ποιά esprit ; ! μας πήρε και τις δυό, την αμπρέλα μου κι εμένα το ποτάμι και μας σήκωσε.
στην αρχή, μόλις ξεκίνησε ο ορυμαγδός, τα αυτοκίνητα στο δρόμο σα να τρελάθηκαν, οι ευγενέστατοι  Έλληνες οδηγοί γκάζωναν και διέσχιζαν τα ποτάμια γκαζωμένοι, με αποτέλεσμα - αν ήσουν πεζή - να κάνεις λασπόλουτρο απ' την κορφή ως τα βαμένα των ποδιών νύχια... καθώς όμως ο κατακλυσμός αγρίευε, σχεδόν εξαφανίστηκαν τ' αυτοκίνητα, ερήμωσε εντελώς ο δρόμος κι έμειναν να βαδίζουν μες στο ποτάμι κάποιοι βλαμμένοι, με αμπρέλες μπάντα κίτρινη, μπάντα καφέ και γαλάζια, και με προορισμό ... την ξενάγηση στην αρχαία αγορά !
το αποτέλεσμα είναι γνωστό... αρτσίδι ! έτσι το λεγε η γιαγιά μου. το νερό πέρναγε φυσικά μέσα απ' την ωραία ομπρέλα μου, το χαλάζι χτύπαγε μιά απ' τη δεξιά μεριά μιά απ' την αριστερή , κι εγώ, το παπάκι που πάει στην ποταμιά, χώθηκα στο γωνιακό καφενείο γιά να στραγγίξω λιγουλάκι και να πιώ ένα ζεστό, όσο να ημερέψει ο ουρανός. αρτσίδι λέμε...