Eurovision

και άλλα δαιμόνια...

Παρακολουθώντας και φέτος, από απόσταση είναι η αλήθεια, τα τεκταινόμενα στην Eurovision, πολλές φορές αναρωτήθηκα, τι άραγε υπάρχει πίσω από όλο αυτό…

Εντάξει, είναι έθιμο πιά στην γηραιά μας ήπειρο, η κριτική στις μουσικές και στα τραγούδια της Eurovision , καθώς επίσης και η τελική κρίση να έχει περισσότερη σχέση με τις πολιτικές φιλίες και τις πολιτικές συγγένειες και συμμαχίες της εκάστοτε συγκυρίας, παρά με την αξία και την ποιότητα της μουσικής, της ερμηνείας και των τραγουδιών.

Αυτό το έχουμε εμπεδώσει, και ως ένα βαθμό το έχουμε , ας πούμε, δεχτεί…

Ή μάλλον, δεχτεί – ξε δεχτεί, αυτό στην πραγματικότητα συμβαίνει και ίσως το γεγονός μας ξεπερνάει…

Για κάτι άλλο αναρωτιέμαι : 

μέσα απ’ αυτήν τη διοργάνωση,

αν επεμβαίνει και πόσο μπορεί να επεμβαίνει η μουσική βιομηχανία,

πόσο άραγε ελέγχει και καθοδηγεί τα μουσικά πράγματα 

και γενικά ποιος είναι ο ρόλος της , σε κάθε χώρα, από την παραγωγή, ως το τελικό αποτέλεσμα, που βλέπουμε στην οθόνη μας.

Αναρωτιέμαι ακόμα ,

έχει τον τρόπο της η μουσική βιομηχανία, να χειραγωγήσει όλα τα στάδια της παραγωγής μουσικής γι αυτήν την Ευρωπαϊκή διοργάνωση ;

Κι ύστερα, έχει τον τρόπο της να χειραγωγήσει και τις τελικές επιλογές ;  Έστω, grosso modo…

Δηλαδή, όλο αυτό το πανηγύρι, σε τι ποσοστό είναι αυθεντικό και σε τι ποσοστό είναι  “μουσικά, πολιτισμικά και πολιτικά μεθοδευμένο και καθοδηγούμενο” ;

Όχι πως θα αλλάξει και τίποτα με όσα εγώ αναρωτιέμαι, αναρωτιέμαι πάντως…

Συνειρμικά,

θυμάμαι κάτι τις από τον σπουδαίο Αμερικανό ζωγράφο Edward Hopper (1882 – 1967).

Στα τέλη του 19^ου αι. και στις αρχές του 20^ου αι.,  η Εθνική Ακαδημία της Αμερικής,  ασκούσε ως τότε ακόμα έλεγχο στη ζωγραφική και επέβαλε κανόνες στις εκθέσεις και στην καλλιτεχνική αγορά !

Τα χρόνια μάλιστα που ο Hopper ήταν στη Γαλλία (1906 – 1909 – 1910) , στη Νέα Υόρκη έγινε η πρώτη δημόσια εκδήλωση για μιαν ανεξάρτητη Αμερικανική τέχνη.

Ο Hopper  γράφει, ότι ο δάσκαλός του, Robert Henri, ήταν επικεφαλής των φιλελευθέρων καλλιτεχνών, που έδιναν ιδεολογικό αγώνα ενάντια στη διαφθορά, με την οποία, η επίσημη και αντιδραστική τέχνη επιβάρυνε την αυθεντική τέχνη κάθε εθνότητας.

Ο δάσκαλος του Hopper , ο R. Henri μπήκε τότε επικεφαλής, αμφισβητώντας την εξουσία της Εθνικής Αμερικανικής Ακαδημίας. Έτσι, ζωγράφοι επηρεασμένοι από τους πρώτους ιμπρεσσιονιστές , εξέθεσαν έργα τους στη Νέα Υόρκη κ.τ.λ., κ.τ.λ…

Συνειρμικά,

επανέρχομαι στις απορίες μου σχετικά με την διοργάνωση τραγουδιού της Eurovision, όπου εξηγούμαι, δεν είμαι διόλου αρνητική, μου αρέσουν οι διάφορες Ευρωπαϊκές και οι διεθνείς διοργανώσεις, αρκεί φυσικά να τηρούνται  

οι κανόνες της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας κάθε χώρας 

καθώς και η αυθεντικότητα στο ζητούμενο...

Πανηγύριασα και φέτος (μέσα σε όλα μας τ’ άλλα σοβαρά προβλήματα…) με τη διοργάνωση, άκουσα και ξαναάκουσα τις μουσικές, είδα τα προκαταρκτικά βιντεάκια, τα ημιτελικά, τα τελικά, απόρησα με ένα σωρό που μου φάνηκαν ανοησίες, χάρηκα με ένα σωρό που μου φάνηκαν ομορφιές, χάρηκα αν κάποιες χώρες αναφέρονται με ένα στίγμα δικό τους ή αν τραγουδάν στην εθνική τους γλώσσα , ακόμα κι αν οι χώρες αυτές δεν κατάφεραν να έχουν διακρίσεις.

Κι επειδή τυγχάνει να είμαι και  idefix, το Αγγλικό τραγούδι (φυσικάαα !) ήταν το καλύτερο, με δεύτερη επιλογή μου την Ιταλία - (Grande Amore) !

Και κάτι ακόμα απ’ το Σαββατοκύριακο :

Ξέρετε φυσικά το όμορφο τραγούδι της γλυκιάς μας Αρλέτας  

“Αχ, ωραία μου πατρίδα, σου το χω πει, κάτι μας ρίχνουν στο νερό...” 

ναι, δεν μας το ρίχνουν ακριβώς στο νερό… ΜΑΣ ΡΑΝΤΙΖΟΥΝ!

Σάββατο μεσημέρι στα Μεσόγεια μύρισα έντονα φάρμακο στην ατμόσφαιρα. Παραξενεύτηκα. Τριγύρισα το κεφάλι και σήκωσα τα μάτια στον ουρανό. Αεροπλάνα, από μεγάλο ύψος, μας ράντιζαν κανονικά. Μας ράντιζαν !

Δεν πιστεύω στις συνομωσίες. Γελάω με τις αηδίες των συνομωσιών και με ιστορίες γι αγρίους… Άσε που το μυαλό μου δύσκολα πάει στο κακό…

Και τώρα που λέω "είδα ότι μας ράντιζαν", λέω ίσως ραντίζουν για τα κουνούπια, ίσως για τα αμπέλια, ίσως για τις ελιές, ίσως για αρρώστειες των φυτών και των χωραφιών… Ίσως… Πάντως, το Σάββατο το μεσημέρι μας ράντισαν κανονικά, δεν σηκώνει συζήτηση σε κάτι που είδα με τα δυό μου μάτια (ήμαρτον Κύριε !), τελεία και παύλα. 

Έφτασα αισίως και το τέταρτο μπάνιο, κολυμπώντας σήμερα σε θάλασσα αναστατωμένη και σκοτεινή.