Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

une journée surréaliste !

Α ναι, ιδού μιά ημέρα εξαντλητικά σουρεαλιστική
και μιά νύχτα σουρεαλιστική, ομοίως...

Σήμερα το πρωί έφτασαν οι ντόπιοι συνάδελφοι με δυό μεγάλα αυτοκίνητα, μας έχωσαν όλους μέσα κι είπαν θα πάμε γιά δουλειά σε μιαν άλλην ... ήπειρο ! στην Ασία...
Αυτό εγώ δεν το είχα υπολογίσει στο προσωπικό μου πρόγραμμα κι έκανα στην αρχή να πω "όχι".
"Θα έρθεις, μου λένε, υπάρχει λόγος σοβαρός..." έτσι, πήγα κι εγώ.

Διασχίσαμε την βορειοανατολική πλευρά της Ευρωπαϊκής Κωνσταντινούπολης, και από την δεύτερη γέφυρα του Βοσπόρου - θαρρώ την λένε "του σουλτάνου Mehmet" -, περάσαμε στην Ασιατικήν ήπειρο.
ΑΝ κατάλαβα καλά, διασχίσαμε την περιφέρεια Uskudar και μπήκαμε στην περιφέρεια Umraniye - γι αυτό το δεύτερο είμαι σίγουρη, διότι οι εργασίες ήσαν εκεί -.
Τέλος πάντων, ήταν μέχρι εδώ αρκετός ο δρόμος, αυτή εδώ η πόλη είναι τεράστια, και όπωσδήποτε δεν είναι μιά συνηθισμένη, ακόμα και σε μέγεθος πόλη... Σ' αυτήν την Ασιατική Κωνσταντινούπολη, είχα  έρθει και άλλοτε, πριν μερικά χρόνια, μα τότε δεν είχαμε μπει μέσα τόσο βαθειά, εδώ υπάρχει πολλή άπλα, οι περιοχές είναι αναπτυσσόμενες, είναι σαφώς πιό πλούσιες από αυτές της Ευρωπαϊκής πλευράς και, ως φαίνεται, έρχονται προς τα εδώ ολοένα και νέοι άποικοι, γι αυτό υπάρχει και οικοδομικός οργασμός και πάρα - πάρα πολλά νέα κτίσματα.

Στις 4 μετά το μεσημέρι οι εργασίες της ομάδας σταμάτησαν και οι ντόπιοι συνάδελφοι είπαν ότι είχαν νοικιάσει ένα μικρό πλοιαράκι, γιά να περάσουμε το βράδυ μας στη θάλασσα του Μαρμαρά !

Φύγαμε έτσι - τρία αυτοκίνητα τώρα, με 15 άτομα -, από την φιλόξενη Umraniye, διασχίσαμε μιαν αρκετήν απόσταση ως την περιφέρεια του Kadikoy, κι από κει στο Maltepe, όπου μπήκαμε στο πλοιαράκι της γραμμής γιά να πάμε απέναντι, στην νήσο Πρίγκηπο !
Αχ τα μικρά, τα γλυκά, τα σπουδαία Πριγκηπόννησα ! Όχι και πως τα ξέρω δηλαδή... μονάχα την Χάλκη και την Πρίγκηπο γνωρίζω, και στην Πρίγκηπο είναι αυτή, η τρίτη μου φορά.
Η Πρίγκηπος με την μονή του Άη Νικόλα μας και τον Άη Γιώργη τον Κουδουνά !
Αυτήν την φορά δεν πήρα αμαξάκι με αλόγατα να ξαναϊδώ το νησί. Δεν περισσεύουνε λεφτά πιά γιά τέτοια... δεν πειράζει όμως, χάζεψα γιά πολλήν ώρα τους γλάρους, που εδωδά μου φάνηκαν εντελώς  εξημερωμένοι !
Οι γλάροι, μου φέρνουν πάντα στο νου τους στίχους του Charles Baudelaire "Homme libre, toujours tu chériras la mer!" 
Τους τράβηξα κι ένα σωρό φωτογραφίες...

Στις 7.30 μπήκαμε όλοι μέσα σ' ένα σκαρί ξύλινο, με κατάρτια, να κάνουμε τον περίπλου στην Πριγκηπόννησο.
Απέναντί μου κάθισε ένας σε ηλικία ώριμος άνθρωπος, δυνατός, εργασμένο το πρόσωπό του, σαν ψαράς μου φάνηκε ή σαν κάποιος από το πλήρωμα.
"Με λένε Γιάννη, μίλησε Ελληνικά ο άνθρωπος. Ο καπετάνιος ο Τούρκος είναι φίλος μου, κι όταν ήρθατε σεις οι Έλληνες, με κάλεσε να έρθω μαζί σας"
Η νύχτα ζύγωσε, είδαμε στο ηλιοβασίλεμα τη θάλασσα του Μαρμαρά να γίνεται χρυσή και κόκκινη, περάσαμε ανάμεσα σε όλα τα νησάκια και τις βραχονησίδες, τα νερά ήσαν ήσυχα και φιλόξενα, η ατμόσφαιρα συντροφική.
Κουβεντιάζαμε ώρες μέσα στη θάλασσα. Τις πιό πολλές ιστορίες τις είπε ο Γιάννης .
Πώς γεννήθηκε στην Πρίγκηπο, πήγε εδώ στο Ελληνικό δημοτικό σχολείο, πώς με τους διωγμούς το ΄62 , παιδάκι, ήρθε με την μάνα του στον Πειραιά, όπου έζησε και δούλεψε γιά 30 χρόνια και πως, στο τέλος, αφού είχαν οικογενειακή νοσταλγία γιά τούτον εδώ τον τόπο όπου ζούσαν από πάππο προς πάππο, γύρισε ο ίδιος πίσω, διεκδίκησε την πατρική του κληρονομιά, πέρασε χρόνους και κόπους, αλλά τελικά είναι ο μόνος Έλληνας στα Πριγκηπόννησα, που κατάφερε και ξαναπήρε πίσω τη γη του.

Σημείωσα την πρότασή του, όπως ακριβώς μας την είπε ο Γιάννης : "Στα θεμέλια του σπιτιού μου, οι πρόγονοί μου φτιάξαν την Παναγία στον αργαλειό ! 
Γλύτωσε το Ελληνικό χτήμα, του απελαθέντος ! Έσωσε την περιουσία της μάνας του ο τελευταίος εναπομείνας, το κειμήλιο επάγγελμα ψαράς" !

Αχ, λαϊκή σοφία, πόσο λαϊκή και πόσο σοφή είσαι !
ΤΟ ΚΕΙΜΗΛΙΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΨΑΡΑΣ !

Ο Γιάννης τώρα ( με 2 Ν, ευτυχώς, Θεέ μου...), ζει και δουλεύει εδώ. Βγάζει απ' τη θάλασσα λαυράκια, καλκάνια, γλώσσες, λουφάρια, λιθρίνια και μαύρους. Και κάνει σχέδια γιά τη ζωή του.
Κι εγώ η χαζή, που ντράπηκα να τον ρωτήσω τι είναι τα λουφάρια και τι είναι οι μαύροι !
Ακούγαμε όλοι μας με το στόμα ανοιχτό αυτές τις διηγήσεις, σαν παιδάκια που μαθαίνουν σπουδαία πράγματα...
"Πες μου, του λέω, όλα τα ονόματα εδώ, στη θάλασσα του Μαρμαρά"
"Με τη σειρά, λέει, θα στα πώ , τα νησιά είναι τέσσερα : η Πρώτη, η Αντιγόνη (εδώ την ονομάζουν Μπουργκάς), η Χάλκη κι η Πρίγκηπος . Στον όρμο Άγιος Κωνσταντίνος βγαίνει απ' τη θάλασσα γλυκό αγίασμα. Έχει όμως εδώ και βραχονησίδες. Κι αυτές με τη σειρά : Αντιρόβυθο, Κουτάλα, Λέανδρος, Οξυά, Πλάτη. Η βραχονησίδα Κουτάλα είναι έξω απ' την Αντιγόνη."
"Βλέπεις, πώς λάμπει εκείνο τ' αστρί ; του λέω. Στην Ελλάδα το λέμε Αφροδίτη. Εδώ, πώς το λέτε ;"
"Α, λέει, Αφροδίτη ; ! Εμείς εδώ το λέμε "τζομπάν γίλντζ" - τ' αστέρι του τζομπάνου"
"Κι απ' εκεί που ήρθατε, συνεχίζει ο Γιάννης, πάνω απ' το Μάλτεπε, το ονομάζουν Αετό κι από κάτω, το λένε Δράκο ! Όλοι οι μεγάλοι νοτιάδες σκάνε απάνου στον Δράκο" !
"Άκουσες, λέει, εδώ να λαλεί τ' αηδόνι ; Τ' αηδόνι εδώ είναι τόσο μικρό, σαν το φουντούκι ! Πώς μπορεί ένα φουντουκάκι και βγάνει τέτοια λαλιά το χάραμα ; !"

Κι ώρα πήγε κοντά 11 , χωρίς φεγγάρι στη θάλασσα του Μαρμαρά, ο καπετάνιος κέρασε yeni raki κι άναψε κάρβουνα να μας ψήσει μεζέ.
Έτσι, με τούτα και με κείνα κύλησε η νύχτα ανάμεσα Χάλκη και Πρίγκηπο, yeni raki, τραγουδήσαμε λίγο,κι έπειτα πάλι, κοντά στο ξημέρωμα, άντε τον δρόμο προς Maltepe, Kadikoy, Uskudar, περνάμε απέναντι απ' την Ασία στην Ευρώπη από την πρώτη γέφυρα του Βοσπόρου, κι από ώρα ύστερα στο κονάκι μας, θησαυρισμένοι απ' τη (σουρεαλιστική) νύχτα του Μαρμαρά κι από την πλούσια λαϊκή σοφία, που έτυχε απόψε στο φτωχικό μας διάβα.

"... Γλύτωσε το Ελληνικό χτήμα, του απελαθέντος ! Έσωσε την περιουσία της μάνας του ο τελευταίος εναπομείνας, το κειμήλιο επάγγελμα ψαράς"


Έχε καλά τους ανθρώπους, Θεέ μου !











Δεν υπάρχουν σχόλια: