Νέα, pêle-mêle.

Ένιωσα τελικά άσχημα που με έπεισε η διαφήμιση ! Και την πάτησα σα μαλάκας... 
Φυσικά, τση βγάζω το καπέλο τση πουτάνας τση τηλεόρασης και τση πουτάνας τση διαφήμισης... Κάνουν εξαιρετικά καλά την δουλειά τους...
Επείσθηκα και πήγα κι εγώ με τους χιλιάαααααααααααδες άλλους πολίτες στο περίφημο bazaar βιβλίου...

... Τουλάχιστον αφού τα έσοδα είναι γιά καλό σκοπό, ας σιωπήσω, κι ας μου γίνει αυτό μάθημα γιά άλλη φορά...  


Έφτιαξα μιά πίτσα απόψε. Άνοιξα σπιτική ζύμη, έκανα αρκετό κόπο. Και βγάζοντας το ταψί απ' το φούρνο, το χέρι μου κάηκε και αντανακλαστικά, αυτόματα άνοιξαν τα δάχτυλά μου. Η πίτσα τούμπα χαμαί, στη μοκέτα της κουζίνας.


Το ξέρω πως δεν δικαιούμαι διά να ομιλώ, όμως δεν το αντέχω όταν λείπεις.
Παράλογο είναι, απλά δεν το αντέχω. Είμαι παράλογη.
Αυτά, με πολύ λίγες λέξεις. 


Πήρε τηλέφωνο ο φίλος του πατέρα μου, Κώστας Κ.
Από χρόνια, δεν ήξερα αν αυτός ο άνθρωπος ζεί... Ζει !
Ο Κώστας Κ, ο Χρύσανθος Γ, Ο Γρηγόρης Χ, ο Αντώνης Κ, και ο Πάνος Λ, συμμαθητές στο Βαρβάκειο, στην ίδια τάξη και φίλοι μιάν ολόκληρη ζωή.
Χάρηκα που υπάρχει αυτός ο άνθρωπος. Καθώς επίσης υπάρχει και ο Πάνος Λ.
Έτσι, αγνοώ πιά, μονάχα τα σχετικά με τον Χρύσανθο.


Χθες ήταν η γιορτή Ιλαρίωνος, σήμερα Σεβαστιανού.
Με το λύχνο του άστρου στους ουρανούς εβγήκα...
Έχω πάντα στα μάτια μου το μαρτύριο του Αγίου Σεβαστιανού, έργο του μεγάλου μας Τσαρούχη 
και σας έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου, soeur Hilarion, και soeur Sebastien.
Η πρώτη - όσο απίστευτα κι αν φαίνονται τώρα αυτά...- μας δίδασκε savoir vivre.
Η δεύτερη, η "μεγάλη", μας δίδαξε την Αινειάδα.
"Insequitur clamorque virum stridorque rudentum"
Τι να λέμε τώρα;...


Τι όμορφη και τρυφερή ήταν απόψε η ταινία της Όλγας Μαλέα "Πρώτη φορά νονός", με τις πολιτικές αναφορές της , τον συμβολισμό γιά τον ΞΕΝΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ και το λεπτό χιούμορ της !