"...οἵ θ' Ὑπερησίην..."

Περιπατητής 

Παρασκευή 24 Ιούλη του 15

Γίλντζ Τζομπάν  (η Αφροδίτη !), καθώς μου την έμαθε ο φίλος μου ο ψαράς, ο Γιάννης ο  "Πατατούκας".

Βραδάκι στη θάλασσα.

Ίσως είναι το πρώτο κανονικό καλοκαιρινό μπάνιο, πέμπτο, μη κανονικό.

Μέτραγα αστερισμούς στο κύμα, ως αργά.

Σάββατο 25 Ιούλη του 15

Χάραμα στη θάλασσα, μοναχή και μόνη.

Ύστερα ξεμύτισε ο ήλιος. Γι αυτό είναι ωραία ετούτη η ώρα.

Διότι, έχεις αποκλειστικότητα στα νερά,

στα βότσαλα,

στον ορίζοντα,

στον ήλιο,

στη μοναξιά.

Ομιλεί έτσι το ώριμο τέκνο της αποκλειστικότητας.

Της απόλυτης, αποσβολωμένης, ανελαστικής, αποβλακωμένης και απολιθωμένης αποκλειστικότητας.

Βράδυ.

Η μέρα ήταν γεμάτη .

Το σκυλί με ακολουθεί στον μισό πόντο, ίσως από ανασφάλεια, μην φύγω ξανά. Όταν παίρνω στροφή πέφτω πάνω του.

Δεν του πολυαρέσει, του φουκαράκου μου, η θάλασσα. Οι δίδυμοι τον παίρνουν αγκαλιά όπως τα μωρά και τον βουτάνε, κι αυτός όπου φύγει φύγει, να βγεί στα γρήγορα απ’ το νερό…

photo foteini

Ήρθαν μονοήμερα και η Κ. με τον Σ.

Θυμηθήκαμε τα χρόνια που είμασταν παιδιά στην Αγιάπα, είπαν όλοι ιστορίες, ο Στέλιος μας έφτιαξε μιαν ωραία αλμυρή τάρτα, σολάρει πάντα στα ανέκδοτα, γελάσαμε, τα ουζάκια ήσαν σωστά – comme il faut, το καρπούζι γλυκό και παγωμένο.

Η Κατερίνα με την αδερφή μου έκαναν σιέστα στρωματσάδα στο χτήμα χαχανίζοντας, όπως, λέει, έκαναν όταν είμαστε παιδιά.

Το απόγευμα έβαλε μαϊστρο. Σήκωσε μπουρίνι κι έριξε χοντρές σταγόνες.

Apres la pluie, le beau temps.

Στα βοτσαλάκια, ως αργά.

Κυριακή 26 Ιούλη του 15     

Η γιορτή της Αγίας Παρασκευούλας σήμερα.

Χουζούρεψα μες στα σεντόνια ως τις οκτώμιση το πρωί.

Στον ύπνο μου σκεφτόμουν διάφορα και είχα ανησυχία… Έπειτα σκεφτόμουν, πως σαν υπάρχει τόση εργατικότητα, γνώση, τόσο πάθος , τόση τελειομανία για την τελευταία λεπτομέρεια, όταν υπάρχει τέτοια μαστοριά (αυθεντία το λέν αυτό), είναι όλα ήσυχα και καλά.

Τσαλαβουτάω και κολυμπάω όλο το πρωί, μέσα έξω, έξω μέσα… Κατακοκκίνησε η μούρη μου.

Το μεσημέρι ήθελαν να τους τηγανίσω μελιτζανούλες και κολοκύθια.

Έστειλα τον αδερφό μου στο χωριό, ν’ αγοράσει.

Μοσχοβολάει ένα γύρο, τηγανητή μελιτζανούλα και θάλασσα. 

Βράδυ

Εδώ Αθήναι.