η απόλυτη γουρουνιά.
κάθομαι στην βεράντα, τρώω γαριδάκια (!) και πίνω βότκα πορτοκάλι.
βγήκα απ' το σπίτι βράδυ στις εντεκάμιση, πήγα μέχρι το μηχάνημα (ΑΤΜ) , πήρα το πενηντάρικο της Δευτέρας, ύστερα ξαναμπήκα στην ουρά, περίμενα ως τα μεσάνυχτα, πήρα και το πενηντάρικο της Τρίτης.
ανάμεσα 12 παρά 10' έως 12 και 1' η ουρά παραμένει εντελώς ακίνητη.
μόλις εμφανιστεί κάποιος καινούργιος, τον ρωτάνε όλοι εν χορώ " γιά απόψε είσαι ή γιά αύριο ;" αν τους απαντήσει "γιά απόψε", ξαναλένε όλοι εν χορώ "γρήγορα, πέρνα μπροστά!" αν τους απαντήσει "γιά αύριο", στέκεται πίσω στην ουρά.
πολύ τα γουστάρω αυτά... :)
αναρωτιέμαι, τι θα γένουμε, όταν μας τελειώσει  η βαρβαρική συνήθεια , να πηγαίνουμε αργά το βράδυ περίπατο στις τράπεζες...
τώρα πιά, όταν πας, λες στους ανθρώπους "καλησπέρα σας, τι κάνετε ;"
απόψε άκουσα κι ένα ανέκδοτο που μ' άρεσε...
είναι λέει μιά φωτογραφία, που δείχνει τρεις τεράστιες ουρές.
η πρώτη ουρά είναι έξω απ' τα μπουζούκια.
αυτή είναι η ουρά του ΠΑΣΟΚ
η δεύτερη ουρά είναι έξω απ' το ταμείο ανεργίας.
αυτή είναι η ουρά της Νέας Δημοκρατίας
η τρίτη ουρά είναι έξω απ' τα ΑΤΜ.
αυτή είναι η ουρά του ΣΥΡΙΖΑ
χε, χε, είναι λυτρωτικό, πού και πού να γελάς με τα πάθη σου.
μετά απ' όλ' αυτά, πέρασα κι απ' το περ'ιπτερο, πήρα το breezer και τα γαριδάκια κι επέστρεψα.