πάνε μονάχα εννιά μέρες, που κουβεντιάζαμε.
"κρυώνω, έλεγες, ρίξτε μου πάνω μου μιά κουβερτούλα"
κι ύστερα, "είπε ο γιατρός, θα μ' αρχίσει ξανά θεραπεία ' άντε να βγω, να γυρίσω σπίτι μου"...


χτες, Τετάρτη βράδυ αργά, έβαλα και καλοέβρασα το σιτάρι.
το ακούμπησα έπειτα στο μεγάλο τραπέζι, ανάμεσα σε δυό καθαρές, μπαμπακερές πετσέτες, να στεγνώσει καλά ως το πρωί.
η Σ. καθάρισε δυό μεγάλα ρόδια. τα βαλα κι αυτά στο ψυγείο, ανάμεσα σε μαλακά χαρτιά, να στεγνώσουν καλά. ψιλοέκοψα φρέσκο, καταπράσινο μαϊντανό - εις τόπον χλοερόν, όπου, ουκ έστι πόνος -. ψιλοέκοψα καρύδια και φουντούκια. η γιαγιά καθάρισε τα κοτσανάκια απ' τις σταφίδες. καβούρδισα σουσάμι και αλεύρι. έβαλα στην άκρη λίγο κύμινο, λίγο κόλιαντρο, λιγάκι γλυκάνισο, λίγα κανελογαρύφαλλα. έψησα ελαφρά τα μύγδαλα.

σηκώθηκα το πρωί, έστρωσα ωραία όλα τα υλικά, τα πασπάλισα με άχνη ζάχαρη, στόλισα γύρω - γύρω με τα ολόκληρα, λευκά μύγδαλα.

ύστερα ήρθα, με τα παιδιά, ήθελαν να ρθουν και οι δίδυμοι. ο μικρούλης σου, σου βάσταγε κι ένα μπουκέτο αμάραντους.
η Σ. τους έσιαξε μιάν ωραία πίτα.


το μεσημέρι αργά, συνάντησα τις φίλες μου.
το ήξερες πως Πέμπτη μεσημέρι, είναι μέρα συνάντησης. τον τελευταίο καιρό, με έπαιρνες τηλέφωνο τις Πέμπτες.
"μπορείς, έλεγες, να πάμε σήμερα στον γιατρό ;" ή, "μπορείς να πάμε σήμερα γιά εξετάσεις ; πειράζει αν δε δεις σήμερα τις φίλες σου ;" 
είχα σκεφτεί μήπως τις Πέμπτες με δοκίμαζες. κι αν με δοκίμαζες, καλά έκανες !
"φυσικά δεν πειράζει !" απαντούσα.
σήμερα, το μεσημέρι αργά, μετά από καιρό, συνάντησα τις φίλες μου.
τους χάρισα τους μικρούς Σούφηδες από την Πόλιν, με τις φαρδιές, άσπρες φουστάνες τους να χορεύουν γύρω - γύρω.
- έχω κάτι τις ανεπίδοτο ακόμα μέσα στην ντουλάπα μου' είναι κάτι τις που μου χαρίζει ένα ειδικό θάρρος' έτσι το βαστάω ακόμα στη ντουλάπα, χωμένο ανάμεσα στα ρούχα μου-.


από τις επτάμιση έκανα μάθημα στους μικρούς.
ένας - ένας, με τη σειρά του...
ξεθαρρέψανε αρκετά... "τα θυμηθήκαμε !" κομπάζουν, κι η αλήθεια είναι πως μετρίασαν τα λάθη τους... είδα κι έπαθα όμως να συγκεντρώνουν τα μυαλά τους, μαλακές τιμωρίες, κανόνες απαρέγκλιτοι, ύστερα πάλι χάδια και παινέματα.
βρήκαμε ευκαιρία σήμερα και μιλήσαμε λίγο γιά την Μικρασία, την Σμύρνη και την καταστροφή .
τους κατέβασα φωτογραφίες και χάρτες.
ακούγανε και κοιτάζανε σα χάνοι, με το στόμα ανοιχτό...

"... βαθύ κι αγριεμένο ..."

εμένα ρώτα.