Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

στο κελί


Παραλία ΘΥΜΑΡΙ τέλος.
Κάποτε θα γινόταν κι αυτό ... Χτύπησε κι από δω ο δαίμων της απληστίας.
Στον μικρόν όρμο με τις λίγες ομπρέλες, όπου λούζονταν ίσαμε τώρα οι κάτοικοι της περιοχής, προφανώς αποφάσισε κάποιος να βάλει χέρι...
Οι είκοσι ομπρέλες έγιναν πολυπληθείς , πολυπληθείς και επί πληρωμή πάμπολλες οι ξαπλώστρες, οι εκατό λουόμενοι που κάθονταν στα χαλίκια, συζητούσαν μεταξύ τους και καλημερίζονταν πάνω στις πετσετούλες τους, έγιναν αίφνης χίλιοι άγνωστοι και άσχετοι μεταξύ τους, καθήμενοι στις μοντέρνες ξαπλώστρες, με το σχετικό φραπέ στο χέρι.
Η παιδική χαρά μετεσχηματίσθη σε γήπεδο beach volley (φυσικά) , η διακριτική και χαρούμενη, καλοκαιρινή μουσική έγινε νταούλια στη διαπασών,  προς τέρψιν εισαγομένων λουόμενων.
ο.κ., ίσως αυτή πρέπει να είναι η "πρόοδος", κι εγώ που φρικάρω, ίσως είμαι μιά στριμμένη, μονόχνωτη...






Δεν υπάρχουν σχόλια: