στην πεζούλα

επέστρεψα σπίτι από την βραδυνή βόλτα, βαδίζοντας άκρη - άκρη στη θάλασσα και σφυρίζοντας !
όχι σιγοσφυρίζοντας μες απ' τα δόντια μου, μα σφυρίζοντας δυνατά, με όλη μου τη δύναμη, "όταν τραγουδάω μόνη μου τα βράδυα..." και άλλες μελωδίες.
φύσαγε ένας αέρας θαλασσινός, δροσερός, το κύμα χτύπαγε στα μουράγια, κι εγώ στην κοσμάρα μου, να περπατώ σφυρίζοντας.
4-5 τουρίστες που απάντησα στο δρόμο, μου χαμογέλασαν (με επιείκεια ;) μα απτόητος της γειτονιάς μας ο τρελός συνέχισε να κραυγάζει σφυρίζοντας, περπατώντας σταθερά στην άκρια στο κύμα, νύχτα σκοτάδι, παραμονή που θα επιστρέψει στην πόλη του.