Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

Σύντροφε γλάρε,

χωρίς κέφια είμαι.
Ωραία ήταν και σήμερα, πρωί πρωί η θάλασσα, σε καμάρωνα που βούταγες στο κύμα ψάχνοντας ψαράκια.
Με έβλεπες κι εσύ, που βούταγα, μιά στα πάνω μου, μιά στα κάτω μου, γλάρε, συντροφιά μου εσύ, τα νερά όλο και δροσίζουν...

photo foteini

Ύστερα κατέβηκα στο κέντρο.
Με μπερδεύει πιά της Αθήνας το κέντρο. Τ' αγαπάω πολύ, πολύ, μα με μπερδεύει... Δεν ξέρω αν είναι αυτό κέντρο Δύσης. Πιό πολύ γιά κέντρο Ανατολής, μου μοιάζει.
Η Δυτική Ανατολή και η Ανατολική Δύση...

Στα παιδικά μου χρόνια, έβλεπα συχνά στον ύπνο μου ένα όνειρο.
Έβλεπα μαζί έναν πράσινο τόπο, δέντρα, δάση, νερά, Δύση κι ύστερα, στο ίδιο όνειρο έβλεπα Ανατολή, τα δυνατά χρώματα της Ανατολής κι έπειτα λόφους στην έρημο.
Δεν είναι σχήμα λόγου, έτσι ακριβώς έβλεπα, παιδί, ανάμεσα στην παιδικότητα και στην εφηβεία, γιά χρόνια στη συνέχεια.
Όταν λίγο μεγάλωσα, άρχισα ν' απορώ γιά το όνειρο... Τι είν' τούτο άραγε ; Θυμάμαι να συσκέφτομαι με τον εαυτό μου, άραγε θα την γνωρίσω εγώ ποτέ αυτήν τη Δύση ; Θα την γνωρίσω άραγε κάποτε αυτήν την Ανατολή ;

"Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας"



Πορεία μακριά έχουμε αύριο.
Δίχως όρεξη.

Τουλάχιστον, έχω μαυρίσει...





Δεν υπάρχουν σχόλια: