Έχω έναν μικρό θησαυρό !

Αληθινό θησαυρό ! Κι έχω μιά χαρά γι αυτό.

Ανακάλυψα άγριους μενεξέδες !

Αχ, πώς βρέθηκαν μες σ' αυτήν την πόλη ; Εδώ δεν υπάρχουν πιά μενεξεδάκια ! Είναι από τα φυτά που δεν τα βρίσκεις πιά...

Και τους είδα ξαφνικά εκεί μπροστά μου, φυτρωμένους άκρη άκρη στη ρεματιά, όρθια τα μωβ κεφαλάκια τους, σπαρμένα μες σε πευκοβελόνες, σε πέτρες και σε κυπαρισόμηλα.

Έσκυψα κάτω στη γη να μυρίσω. Θεία ευωδιά ! Τόσο λεπτή, θεία ευωδιά !

Δεν έκοψα λουλούδι. Έβγαλα όμως ένα προσεχτικά με τη ρίζα του, θέλω να το φυτέψω σε γλάστρα, μήπως μπορέσω και τα πολλαπλασιάσω...

Κι ύστερα, βρήκα το μονοπάτι των ελαφιών.

Βάδισα τέσσερα σκληρά χιλιόμετρα, σε σκληρή ανηφόρα, κι ακόμα σε πιό δύσκολη κατηφόρα...
Μετά απ' αυτό, σήμερα τρέμουνε κάπως τα πόδια μου.
Έχω όμως χαρά, που περπάτησα 
την Πάρνηθα.