... στη συνέχεια από πολλές φοβερές ημέρες,

μια μέρα, που στο ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΚΟ γινόταν απ' το χάραμα αληθινός πανικός

και το απόγευμα ήσαν όλοι κουρέλια απ’ το άγχος, 

και σέρνονταν απ’ την κούραση, 
έγραψα με το χέρι, τύπωσα και μοίρασα σε όλους τους :

«ήτανε καλά παιδιά οι σύντροφοι,
δε φωνάζαν
ούτε από τον κάματο ούτε από τη δίψα ούτε από την παγωνιά,
είχανε το φέρσιμο των δέντρων και των κυμάτων
που δέχουνται τον άνεμο και τη βροχή
δέχουνται τη νύχτα και τον ήλιο
χωρίς ν’ αλλάζουν μέσα στην αλλαγή.

Ήτανε καλά παιδιά, μέρες ολόκληρες
Ίδρωναν στο κουπί με χαμηλωμένα μάτια...
...περάσαμε κάβους πολλούς πολλά νησιά τη θάλασσα
που φέρνει την άλλη θάλασσα...
...αράξαμε σ’ ακρογιαλιές γεμάτες αρώματα νυχτερινά
...οι ψυχές τους έγιναν ένα με τα κουπιά και τους σκαρμούς»

μιάν άλλη χρονιά, ίσως ήταν το 2000, 

σκάρωσα και τύπωσα καμιά τρακοσαριά προσκλήσεις, ένα απόγευμα απίστευτης κούρασης... 

είχα όμως κέφια... :

αγαπητέ Πρόεδρε του Βαθμολογικού,

αγαπητέ Αντιπρόεδρε

αγαπητέ Γραμματέα

αγαπητοί Αναπληρωτές των ανωτέρω

αγαπητή Διευθύντρια του φιλοξενούντος σχολείου

αγαπητοί Ομαδάρχες των διαφόρων ομάδων εργασίας

αγαπητοί Συντονιστές

αγαπητοί Βαθμολογητές

αγαπητοί Αναβαθμολογητές

αγαπητοί Παραλήπτες γραπτών

αγαπητοί Κωδικοποιητές γραπτών

αγαπητοί Επικολλητές γραπτών

αγαπητοί Αποθηκάριοι γραπτών

αγαπητοί Φύλακες γραπτών

αγαπητέ Καροτσάρχη

αγαπητοί Αποκολλητές γραπτών

αγαπητοί Κομπιουτεράρχες

αγαπητοί Ταξινομητές γραπτών

αγαπητοί Αντιπαραβολείς βαθμών

αγαπητοί Μεταφορείς γραπτών

αγαπητοί Υπεύθυνοι της μισθοδοσίας

αγαπητοί Γραμματείς

Συνάδελφοι,

.....................................................

.

(όλες αυτές οι ειδικότητες δούλευαν... 

κι από κάτω ακολουθούσε η πρόσκληση γιά το καλοκαιρινό γλέντι, 

με το αίσιο πέρας των ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ...)

.

τους ξαναβλέπω όλους, εκείνο το βράδυ της λήξης
-καθώς και όλα τα χρόνια που ακολούθησαν- 
να ξεσαλώνουν ως το πρωί, χορεύοντας, τραγουδώντας, παίζοντας κι απολαμβάνοντας με την καρδιά τους,
ήρεμοι κι ανακουφισμένοι...

Ν. καλέ μας,

μυστήριο, 

πώς έπαψες ξάφνου να υπάρχεις

 μαζί μας...

το γελαστό παιδί, εγώ,

θέλω να θρηνήσω

μέσα μου.