Εις την Πόλιν


δυό πράγματα σοβαρά, ειπωμένα με λίγα λόγια :

- περπάτησα χιλιόμετρα.
πολλά χιλιόμετρα. 
δεν μιλώ γιά αεροπλάνα και βαπόρια !
à pied. 
χιλιόμετρα χιλιομέτρων à pied.
χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων à pied.
κι είναι κάτι που με ευχαριστεί αυτό... μ' ευχαριστεί πολύ ! κάνει καλό στην ψυχή και στο μυαλό μου. 



- είναι πραγματικά θλιβερό και αξιοπρόσεκτο το ζήτημα που έχει να κάνει 
με την ελεύθερη διακίνηση των ανθρώπων, την επισκεψιμότητα 
και τον τουρισμό εις την Πόλιν... 
έχει να κάνει άμεσα με το θέμα της παγκόσμιας τρομο κρατίας...

πριν από πολύ λίγον καιρό και μόλις πριν από μερικά χρόνια, χρειαζόταν "να βάλεις μέσο" κάποιον ξεναγό, γιά να μπορέσεις να μπεις στην Αγιά Σοφιά και στα μνημεία της Πόλης χωρίς να περιμένεις ώρες απ' έξω...
γκρουπ αναρίθμητα, όλες οι φυλές της γης - πλήθος, μελίσσι χαρούμενο και βουερό- στέκονταν εκεί και περίμεναν υπομονετικά να ρθει η σειρά τους, γιά να επισκεφθούν τα μνημεία...
γεμάτες οι πλατείες, η αγορά, τα μαγαζιά, τα εστιατόρια.

σήμερα, εκεί απ' έξω δεν περιμένει κανείς !
μου φαίνεται απίστευτο, κι όμως αυτό συμβαίνει.
έξω απ' τα μνημεία στην Πόλη δεν περιμένει κανείς !
κανείς, πάει να πει ΚΑΝΕΙΣ !

μονάχα κάποιοι ελάχιστοι εντόπιοι 
και κάτι ονειροπαρμένοι πολίτες του κόσμου μετρημένοι στα δάχτυλα, περιδιαβαίνουν τις πλατείες και τους δρόμους, και συλλογιούνται "είμαι εδώ και όχι, δεν θα φοβηθώ! όχι, δεν πρέπει να φοβηθώ! όχι, δεν πρέπει να φοβηθώ ..." 

είμαι πολίτης του κόσμου, ο κόσμος πρέπει να ζει χωρίς τρόμο, ελεύθερος ! 
όχι, δεν πρέπει να φοβάμαι...