πόσο, μα πόσο πολύ
αγαπώ αυτό το ποίημα !

Απερίγραπτη λένε

Απερίγραπτη λένε, η φτώχεια της  Ιστανμπούλ   

Η πείνα θερίζει τους ανθρώπους
Βουλιάζουν λένε στο χτικιό
Κι οι κοπελίτσες, έτσι λένε,
Στα θεωρεία του σινεμά και στα χαλάσματα

Άσχημα τα νέα για την μακρινή μου πολιτεία
Την πολιτεία των τίμιων των εργατικών
Και των πτωχών ανθρώπων
Για την αληθινή μου Ιστανμπούλ

Την πολιτεία που μένεις πολυαγαπημένη μου
Την πολιτεία που κουβαλάω
Πάνω στους ώμους μου
Μες στο σακί μου
Από εξορία σε εξορία
Από φυλακή σε φυλακή

Την πολιτεία που'χω στην καρδιά μου
Σαν ένα μαχαίρι σαν την εικόνα σου
Μέσα στα μάτια μου

τι άλλο να πω ;...