Σάββατο 12 Αυγούστου 2017

στην πεζούλα...

ξυπνάω το πρωί στις επτάμιση.
από τις οκτώ ως τις εννιά κολυμπάω, προστατευμένη στα πόδια σου, αρχαιοπρεπή μου, καλέ μου Άη Γιώργη!
μες τις εννιά έχω την ανάγκη να φτιάξω ένα καλό πρωινό, εγώ που ποτέ στη ζωή μου, πρωινό να φάω δεν ζήλεψα... καφέ με γάλα, ντομάτα, ελιές, τυρί, μαρμελάδα, καμμιά φορά κι αυγό... αυτό το πρωινό έχει γίνει το κύριο γεύμα της ημέρας μου...
περπατάω πολύ. χιλιόμετρα όλη μέρα, οργώνω τον τόπο διαγωνίως και καθέτως...
έχω φέρει μερικά βιβλία, μα δεν μπορώ να διαβάσω...

οι θλίψεις επληθύνθησαν, Κύριε...
φτιάχνω χυμούς και τρώω πολλά φρούτα, εγώ, που ποτέ στη ζωή μου, φρούτα να φάω δεν ζήλεψα...
καμμιά φορά, όπως σήμερα, τα δάκρυα τρέχουν χωρίς να το καταλάβω κι όλας...
οι θλίψεις επληθύνθησαν, Κύριε...
υπερασπίσου τις ζωές μας !






Δεν υπάρχουν σχόλια: