Βγήκαμε από το Polis Art Cafe, όπου η Διώνη παρουσίασε ένα βιβλίο της.

Ανεβήκαμε την οδό Πεσμαζόγλου, διασχίσαμε κάθετα την Πανεπιστημίου και πήραμε την στροφή, ν' ανέβουμε την Ιπποκράτους.

Τους δρόμους αυτούς, τους γνωρίζω σαν την τσέπη και σαν την χούφτα μου...

Εδώ μεγάλωσα, σχολείο πρώτα, σχολή έπειτα, εκεί όλες οι βόλτες μας, όλα τα όμορφα, τα εύκολα, τα δύσκολα, τα πολύ δύσκολα, η ζωή, οι παρέες, όλες οι νεανικές μας αλητείες εκεί...

Περπατήσαμε χτες αλα μπρατσέτα με τον Στέλιο. Νύχτα. Πίσω μας ερχόταν η Κατερίνα κι η Σούζη.

Όσο είμαστε ακόμα επί της Πανεπιστημίου, και πριν στρίψουμε στην Ιπποκράτους, άρχισε να μου μυρίζει... Λιβάνι !

- Στέλιο, μου μυρίζει λιβάνι, του λέω...

Παίρνουμε την στροφή γιά Ιπποκράτους. Ο δρόμος μοσχομύριζε σαν εκκλησία !

- Έχει εδώ πάνω καμμιάν εκκλησία ;

- Θετικά όχι !

Στον αέρα πλανιέται λιβανωτός... Θολούρα, ελαφρύ συννεφάκι ... Και ψαλμωδίες, πολλές ψαλμωδίες...
- Έχει εδώ πάνω καμμιάν εκκλησία ;
- Όχι, λέμε !

Περπατάμε λίγο ακόμα. Έπειτα, ακούγεται και κουδούνισμα θυμιατού... 
Ξάφνου, διακρίνουμε μιά κίνηση μες τα σκοτάδια ! Λίγο πιό πάνω, στον πλαϊνό τοίχο της Εθνικής Βιβλιοθήκης κι έξω ακριβώς από το θέατρο "Ακροπόλ", μιά ομάδα 15, 20 άτομα, με ψαλτήρια, αγιαστούρες και θυμιατά στα χέρια, ψέλνουν τον εξάψαλμο στο θέατρο !
Σηκώνουμε ψηλά το κεφάλι. Το έργο είναι "Jesus Christ Superstar " !

Οι δυό μας έμπροσθεν εννοήσαμε και προχωρήσαμε ίσια τον δρόμο μας. Τα δυό κορίτσια όπισθεν είχανε φαίνεται όρεξη γιά κουβέντα...
- Γιατί ψέλνετε και θυμιάζετε ; ρώτησαν τους εξορκιστές του κακού...
- Γιατί σ' αυτό το έργο λένε ότι ο Κύριος είχε σχέσεις με τη Μαρία Μαγδαληνή!  Προσβάλλουν τον Κύριο ! τις ενημέρωσαν οι αγανακτισμένοι εξορκιστές του κακού...


Ω, μάμα Ελλάdα !
Ω, μάμα Ελλάdα !