"Δεν υπάρχει τίποτε δυνατότερο από την αφήγηση.

Κανένα άλλο μέσο δεν μπορεί να δημιουργήσει στον ανθρώπινο εγκέφαλο και ψυχισμό δυνατότερες εικόνες και αισθήματα από αυτήν. 

Έχει πλασθεί ο εγκέφαλός μας στην κατεύθυνση αυτή λόγω του γεγονότος ότι, επί εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια – στη σπηλιά του κυνηγού, στην καλύβα του καρποσυλλέκτη, στο παραγώνι του γεωργού, στη στάνη του κτηνοτρόφου, στην κουπαστή του πλοίου του ναυτικού -, η γνώση, η ενημέρωση και οι ιστορίες μεταδίδονταν μέσα από την αφήγηση, μέσα από τον προφορικό λόγο.

Ο προφορικός λόγος είναι δυνατός γιατί εμπεριέχει – εκτός από το περιεχόμενο – και τη μουσική του λόγου, και την αύρα του αφηγητή, και την ενέργεια που αυτός εκπέμπει, και τη γλώσσα του σώματός του.

Και ακόμα σημαντικότερο, περιλαμβάνει τη δύναμη που εκπέμπεται από του αποδέκτες της αφήγησης.

Δύναμη που συνδυάζεται με εκείνην του αφηγητή, δημιουργώντας ένα συνολικά παλλόμενο διανοητικό και συναισθηματικό πεδίο.

...................................................................

Εξ αυτού, πιστεύω ότι τίποτε – ιδιαίτερα στην εκπαίδευση, όπου ο δάσκαλος είναι ο μέγας ηθοποιός, δηλαδή “ποιεί ήθος” – δεν μπορεί να συναγωνισθεί σε δύναμη και διαπεραστικότητα την αφήγηση, με τις χίλιες εικόνες που αυτή γεννά, την εγρήγορση του νου που συνεπιφέρει και την ερωτική σχέση μεταξύ διδάσκοντος και διδασκομένου που δημιουργεί.

....................................................................

Οι άνθρωποι είμαστε συνολικά όντα. Μέσα μας υπάρχει η λογική, το συναίσθημα, η διαίσθηση, η φαντασία. Όλα μαζί, κινητοποιούμενα από τον φωτισμένο δάσκαλο, προκαλούν μια συνολική έκρηξη που μπορεί να μετατρέψει τη διαδικασία του μαθήματος σε βίωμα συναρπαστικό."

από το βιβλίο "Μόνο λίγα χιλιόμετρα"

Ιστορίες γιά την Ιστορία

εκδ. ΠΑΤΑΚΗ