Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2018

2 το ξημέρωμα τελειώσαμε απ' την χτεσινή αγρυπνία, όπου με κάλεσε ο φίλος αγαπητός μου παπάς .
τη φχαριστήθηκα τη νύχτα .
μπροστά μου καθόταν ο υμνωδός - ωραίος σαν άγγελος , που έχει πει με μοναδικό τρόπο, κυρίως νομίζω, τους Πασχαλινούς ύμνους. μου έκανε εντύπωση η ευλάβειά του...

τώρα που όλοι κοιμούνται, μετά τη μία η ώρα, βγήκα και πότισα τα φυτά.
πιό πολύ γιά να σου ρίξω μιά ματιά βγήκα, και γιά να σου κάνω λίγη παρέα... 
βγαίνω στο δρόμο κι αφίνω ό, τι φαγάκι έχω στ αδέσποτα...
δεν μπορεί , ψυχή, πνεύμα άϋλο, αισθήματα κι ενέργεια να έχουν μόνο οι άνθρωποι... και τα ζώα φυσικά ! ίσως και τα φυτά... ποιός λέει "όχι";

όταν το χρειάζομαι -όπως τώρα-, κάνω τις αναπνοές του ανώδυνου τοκετού...







Δεν υπάρχουν σχόλια: