Πέμπτη 22 Αυγούστου 2019


Ανείπωτα IX 


Εκείνη : (με θετικό ύφος)  Ξέρεις, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, είμαι πάντοτε εκεί...

Εκείνος : Το γνωρίζω!
(συλλογισμένα...) Δεν είναι όμως κι απόλυτα βέβαιον...

Εκείνη : (φουριόζικα, επιθετικά...) Δεν είναι αυτό το θέμα μας !

Εκείνος : Ξέρεις, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, δεν είμαι μακριά ...

Εκείνη: Το γνωρίζω!
(συλλογισμένα...) Δεν είναι όμως κι απόλυτα βέβαιον...

Εκείνος : (φουριόζικα, αυστηρά...) Δεν είναι αυτό το θέμα μας !
(κοιτώντας την εξεταστικά ) Γνωρίζεις ότι είμαι εδώ γύρω!?  Πώς δηλαδή το γνωρίζεις!?

Εκείνη : (συνεσταλμένα) Πάνε πολλά χρόνια τώρα...  Έχω γίνει  ανιχνευτής.

Εκείνος : Τι θέλεις να πεις? Πώς το εννοείς ? Τι ανιχνεύεις?

Εκείνη:  (μιλώντας αργά, ταπεινά, δεν τον κοιτάζει...) Πάνε πολλά χρόνια τώρα, πολλά... Προσπαθώ να ανιχνεύσω τα άϋλα... Σιωπηλά...

Την πρόθεση. Την σκέψη. Την λεπτομέρεια. Το βάθος. Τα πάθη. Το ήθος. Την πιθανή ανάγκη του απόλυτου. Την ανάγκη του αυθεντικού. Την γνώση. Την εργατικότητα. Την όρεξη. Την δυνατότητα. Την επιμονή. Την ανταπόδοση. Το καλό, ως συστατικό χαρακτήρα. Την ιδιορρυθμία. Το μη σύνηθες.

Εκείνος : (γιά λίγο δεν λέει τίποτα. την κοιτάζει στο πρόσωπο. μιλάει διστακτικά...) τι άλλο μπορεί  να σε ενδιαφέρει? Η ευγένεια ίσως?...

Εκείνη : La noblesse! αναφέρεσαι σε έννοιες ξεχασμένες ! Ξεχασμένες από το σύνολο... Όχι ξεχασμένες!... θα έλεγα, σήμερα παντελώς  άγνωστες!

Vous, vous êtes vraiment un noble! Σωστά το κατάλαβες, αυτό με ενδιαφέρει!
La noblesse. Η πρόθεση . Το μυαλό. Το βάθος. Το ήθος. Η πιθανή  ανάγκη του απόλυτου. Η ανάγκη του αυθεντικού. Η γνώση. Η εργατικότητα. Η δυνατότητα. Η ανταπόδοση. Το καλό, ως συστατικό χαρακτήρα. La générosité.  C'est ça la vraie noblesse !  et c'est ce qui m'intéresse...

Εκείνος : (σκεπτικά) Άλλο?...

Εκείνη : (θετικά)  Το background.

Εκείνος : Nαι! Το background...  
Καταλαβαίνω  α κρι βώς τι  θέλεις να πεις! Έχω κι εγώ την ίδια αίσθηση...
Αναφέρεσαι προφανώς στα παιδικά, εφηβικά και νεανικά μας χρόνια... στα χρόνια που μας διαμόρφωσαν σ' αυτήν εδώ την πόλη...

Έχουμε δει αυτόν τον τόπο να γκρεμίζεται και να χτίζεται σε όλες τις εποχές...
Μεγαλώσαμε και παίξαμε στους δρόμους, στις πλατείες και στα στέκια αλητέψαμε και σεργιανίσαμε με τους φίλους μας, ξενυχτήσαμε, αγαπήσαμε, κλάψαμε και γελάσαμε, ζήσαμε τα εύκολα και τα δύσκολα, σ' αυτά εδώ τα τετράγωνα, σ' αυτά εδώ τ' αγαπημένα στενάκια...
Ίσως κάποτε συναντούσαμε και τους ίδιους ανθρώπους, ίσως ψωνίζαμε απ' τα ίδια περίπτερα, χαζεύαμε στους ίδιους bouquinistes, στο κάτω μέρος της οδού Μασσαλίας, Ακαδημίας και Σόλωνος ανάμεσα...

Εκείνη : Φυσικά ! Για μένα είναι σημαντικό πράγμα το κοινό background των ανθρώπων!
Όπου κι αν εξελίχθηκε  αυτό, σε όποιον τόπο, σε όποιαν εποχή, σε όποιες συνθήκες... είναι σημαντικό, να  είναι "κοινό"... έχεις τα ίδια ερεθίσματα... μπορείς και  μιλάς με τον άλλο την ίδια γλώσσα, έχεις τους ίδιους κώδικες, διαμορφώθηκες και μεγάλωσες με παρόμοιο τρόπο, αντιλαμβάνεσαι το πριν, το τώρα και το μετά, κατά τρόπο παρόμοιο... είναι λίγο σαν alter ego!...  το θεωρώ αληθινά σπουδαίο !

Εκείνος : (μένει σιωπηλός για λίγο.  μετά μιλάει αργά, σιγανά, καθησυχαστικά...)
Το ξέρεις, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, δεν είμαι μακριά ...







Δεν υπάρχουν σχόλια: