Λουκιανέ, καλέ μου, χαίρε...

Έχω κρατήσει τον Μικρό Ήρωα.
Όλη τη σειρά.
Αυτά ήσαν τα παιδικά μας αναγνώσματα...
Ίσως ΚΑΙ μέσα απ' αυτά μάθαμε ν΄αγαπάμε την πατρίδα...
Από τον Γιώργο Θαλάσση, την Κατερίνα και τον Σπίθα.

Μάθαμε να αγαπάμε την πατρίδα ΚΑΙ μέσα απ' τις διηγήσεις του θείου Κώστα, που γύρισε με τα πόδια από την Αλβανία με τρύπια άρβυλα.

Καθώς ΚΑΙ μέσα απ΄τις διηγήσεις του  νονού μου.

Καθώς ΚΑΙ μέσα απ΄τις διηγήσεις του πατέρα μου, που μικρό παιδάκι, έβλεπε τους Γερμανούς να μπαίνουν στην Αθήνα.

Καθώς ΚΑΙ απ΄τις διηγήσεις της μάνας μου, που μικρό παιδάκι, έζησε τον πόλεμο στον Πειραιά.

Καθώς ΚΑΙ από τους ποιητές :

"Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων 

απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον 

και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσι".

είδα το πρωί ένα πολύ καλό ντοκιμαντέρ,

νομίζω του Τάσου Μπιρσίμ,

ΜΕ ΧΑΡΤΕΣ και καταγραφή μέρα μέρα

τις πρώτες ημέρες του πολέμου.

εξαιρετικά ενδιαφέρον!

γηράσκω αεί διδασκόμενη.

αχ πατρίδα μου γλυκειά,

πόσο σ΄αγαπώ πιστά...