"Εδώ κείτονται τα Λείψανα κάποιου
που διέθετε Ομορφιά χωρίς Ματαιοδοξία,
Δύναμη χωρίς Θράσος,
Τόλμη χωρίς Σκληρότητα
και τις ανθρώπινες αρετές χωρίς τα Ελαττώματα.
Ο Έπαινος αυτός, που αν αφορούσε ανθρώπινη τέφρα
θα ήταν άσκοπη Κολακεία,
είναι δίκαιος φόρος τιμής στη Μνήμη τού
Boatswain, σκύλου
που γεννήθηκε στη Νέα Γη, το Μάιο του 1803.
Πέθανε στο Αββαείο του Νιούστεντ, 18 Νοεμβρίου του 1808".
Χωρίς κενό, ακολουθεί το κείμενο του Μπάιρον:
"Όταν κάποιος υπερήφανος
Γιος του Ανθρώπου επιστρέφει στο χώμα,
άγνωστος στη Δόξα, αλλά δικαιωμένος απ’ τη Γέννησή του,
ο γλύπτης εξαντλεί το μεγαλείο της θλίψης
και οι υδρίες είναι μαρτυρία για εκείνους που αναπαύονται
κάτω απ’ αυτές.
Όταν όλα έχουν τελειώσει,
στον Τάφο διαβάζεις
όχι αυτό που υπήρξε ο νεκρός, αλλά την ιδανική του εικόνα:
ο δύστυχος Σκύλος όμως, ο πιστότερος φίλος στη ζωή,
πρώτος να καλωσορίσει, πρώτος απ’ όλους να υπερασπιστεί,
που η τίμια καρδιά του ακόμα στον Κύριό του ανήκει,
που μόνο γι’ αυτόν παλεύει, ζει, αναπνέει,
πεθαίνει άδοξος, με την αξία του αφανή.
Στον ουρανό τού αρνούνται την Ψυχή που είχε στη γη,
ενώ ο άνθρωπος, έντομο ματαιόδοξο, ελπίζει στη συγχώρεση,
έχοντας εξασφαλίσει το μονοπώλιο του ουρανού.
Άνθρωπε εσύ! αδύναμε ένοικε μιας ώρας,
ευτελισμένε απ’ τη δουλεία, απ’ την εξουσία διεφθαρμένε
η αγάπη σου είναι λαγνεία, η φιλία σου απάτη,
η γλώσσα σου υποκριτική, μιλάς με ψέματα!
Από τη φύση σου αχρείος, κατ’ όνομα εξευγενισμένος,
κάθε ζώο ευγενές σε κάνει από ντροπή να κοκκινίζεις.
Να προσπεράσεις, εσύ που ίσως δεις την υδρία,
δεν είναι φόρος τιμής για κάποιον
που θα μπορούσες να θρηνήσεις.
Αυτές οι πέτρες δείχνουν τα λείψανα ενός φίλου.
Έναν μονάχα ήξερα, και βρίσκεται εδώ".
Σε αρκετά ελεύθερη απόδοση το κείμενο
Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/lordos-viron-skilos/ ]
πέρασε κι όλας ένας χρόνος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου