ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΠΟΝΤΙΚΙΑ

του Τζον Στάινμπεκ,

σε σκηνοθεσία Β. Μπισμπίκη

Ομάδα Cartel

Διάβασα τον Στάινμπεκ * όταν ήμουν 17 ή ίσως 18 χρονών.

ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΕΔΕΜ, ΤΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΠΟΝΤΙΚΙΑ, ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΕΟ.
Αυτά θυμάμαι…

Αριστουργήματα, απ’ αυτά που σε διαπλάθουν όταν είσαι πολύ νέος…

Αληθινά Αριστουργήματα!

Όσον αφορά στην παράσταση που είδα απόψε, 
θεωρώ ότι θα έπρεπε να συμπεριφερθεί κανείς με περισσότερη προσοχή σε ένα τέτοιο αριστούργημα…

Για να εξηγούμαι :

- ο πυρήνας του έργου , το résumé, κρατήθηκε φυσικά! Η υπόθεση του έργου αποδόθηκε.

- οι ηθοποιοί που έπαιξαν, ήσαν πολύ καλοί! Τα έδωσαν όλα οι ηθοποιοί πάνω στην σκηνή! Ήσαν πολύ καλές οι ερμηνείες τους !

Διαφωνώ όμως , ως θεατής , με αυτήν την προσέγγιση του έργου…

Ποιος είπε δηλαδή, ότι οι σύγχρονοι απόκληροι, οι σύγχρονοι εργάτες, οι σύγχρονοι αγρότες, κι όλοι εμείς , το σύγχρονο προλεταριάτο, όλοι εμείς οι αναξιοπαθούντες, οι φτωχοί, όλοι οι δύσμοιροι, εκφράζουν τη μιζέρια τους αποκλειστικά με βρωμόλογα; !  Absurde !

Μακριά από μένα ο σιχαμερός πουριτανισμός! Και μακριά από μένα τα δήθεν και οι σεμνοτυφίες…

Και τα βρωμόλογα γνωρίζω (τα χρησιμοποιώ όπου δεί…) και τα σωστά λόγια γνωρίζω. Απλά σκέφτομαι ότι αδικείται το έργο και φτωχαίνει εκνευριστικά το κλασσικό αριστούργημα όταν ο θεατής παρακολουθεί ένα γεμάτο δίωρο, αποκλειστικής και μόνο βωμολοχίας.

Τι παριστάνουμε τώρα; Τους μοντέρνους;! Τους απελευθερωμένους;!

Άλλος τρόπος δεν υπάρχει στον σκηνοθέτη να δείξει τη σύγχρονη μιζέρια, τις πολύ δύσκολες συνθήκες και την κακομοιριά ; η τόση, η υπερβολικά τόση βωμολοχία, η αποκλειστική βωμολοχία είναι ο πιο εύκολος τρόπος θαρρώ, και ξαναλέω αυτό αδικεί το αριστούργημα…

Κατά τη γνώμη μου…
Επιμένω!

Και κάτι άλλο ακόμα... Αναρωτιέμαι, από όλους αυτούς "τους sold out θεατές" επί δύο χρόνια, πόσοι άραγε έχουν διαβάσει από πριν και πόσοι από πριν έχουν αγαπήσει το αριστούργημα του  Στάϊνμπεκ; 
Άραγε, παίζει κάποιον ρόλο κι αυτό, στην κατανόηση ενός έργου;
Όλοι αυτοί "οι sold out" -επί δύο χρόνια!- μόνο καλές διαδικτυακές κριτικές νογάνε να γράψουν γι αυτήν την παράσταση !;
Και δεν μιλάω γιά τους "επίσημους" κριτικούς και γιά τα "επίσημα" έντυπα... άστα αυτά.................................................................................................. 
γιά τους απλούς σαν εμένα θεατές μιλάω... τόσο πολύ τους άρεσε η προσέγγιση του (αναξιοπαθούντος) Στάϊνμπεκ μέσα από υβρεολόγιο;!

Γνώμη μου... 
Δικαίωμα!

* ο Steinbeck, μου θύμησε η Depy, ήταν υποψήφιος γιά το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1943, 44, 45, 49, 58, 59, 60, 61, 62.
Το 62 ο Steinbeck πήρε το Νόμπελ, με σπουδαίους συνυποψήφιους, όπως τον Γάλλο Jean Anouilh, την Δανή Karen Blixen και τον Βρετανό Lawrence Durrell.