Δεν μπορώ να ξαπλώσω.

Δεν μπορώ να κοιμηθώ.

Δεν μπορώ να είμαι όρθια.

Δεν μπορώ να είμαι καθιστή.

Μόνο περπατάω συνέχεια, βαδίζω μες τα δωμάτια, αργά αργά.

Η Μαρία, μου έστειλε το va pensiero. Δεν μπορώ να τ' ακούσω.

Η Νανά είπε να πάω σπίτι της. Αδυνατώ να πάω.

Το ραδιόφωνο κάτι λέει γιά τον πόλεμο. Το κλείνω. Σιωπή θέλω.

Δεν την αντέχω τη σιωπή. Δεν τον αντέχω τον θόρυβο. Ούτε το μουρμουρητό.

Παραμιλάω συνέχεια. Βαδίζω και παραμιλώ. Σιγά σιγά, μες απ' τα δόντια μου, να μη μ' ακούσει κανείς...

Σου μιλάω. "Γιατί?"

"Γιατί, παιδί μου? Πες μου γιατί?"

Ξέρω, πως ίσως είσαι εδώ, κοντά μου... Αναρωτιέμαι... ή περιπλανιέσαι?

Σ' έχω απ' το πρωί ρωτήσει, αμέτρητες φορές "Γιατί, παιδί μου? Πες μου, γιατί?"