.
σημειώσεις της θάλασσας
.
άσε με δω, να μονολογώ, να μονολογώ.
καλό είναι να μιλάω σε κάποιον, έστω κι αν αυτός ο κάποιος είναι ένα πλίθινο αρχαίο καστράκι, στην άκρια της όασης, μές στην ατέλειωτη έρημο.
.
θυμάμαι αίφνης, στη Massif Central, σε κάποιο χωριό, ίσως ήταν στο Puy, υπάρχει μιά παλιά εκκλησία, του μεσαίωνα . είναι μιά εκκλησία μάλλον Ρωμανικού ρυθμού ...
πέτρινοι χοντροί τοίχοι, τα μυστικά της εξομολόγησης καλά φυλαγμένα μέσα !
οι αρχαιολόγοι όμως, έχουν ανακαλύψει σ' αυτό το μεσαιωνικό ιερό κτίσμα, κάτι φοβερό :
στην αίθουσα εξομολογήσεων, η γωνιά όπου ο ιερέας έβαζε τον πιστό να εξομολογηθεί χαμηλόφωνα, είχε φτιαχτεί με τέτοια τεχνική, που η εξομολόγηση ακουγόταν καθαρά στο διπλανό δωμάτιο !
ό, τι μουρμούριζε ο πιστός, δεν ακουγόταν τόσο στο ίδιο το δωμάτιο, αλλά, στο διπλανό !
και τι ήταν στο διπλανό δωμάτιο ;
μα φυσικά, οι ιεροεξεταστές, με τις σπάθες στο χέρι ...
το κάναμε το πείραμα αρκετές φορές, όσες δηλαδή φορές, μας το επέτρεψαν οι νεωκόροι του ναού . λέγαμε κάτι σχεδόν ψιθυριστά και τ' ακούγανε δίπλα !
ακουστική Επιδαύρου το πλαϊνό δωμάτιο ... καμπάνα λέμε !

εντελώς τυχαία , ανακάλυψα ότι στην μπλογκό σφαιρα,
ετούτο εδώ το σιωπηλό μπλογκάκι
έχει χαρακτηρισθεί, ως πολιτικό μπλόγκ ! ήμαρτον Κύριε !
πόθεν, messieurs ?
ένα αμίλητο, ασήμαντο, μοναχικό και παντελώς άγνωστο μπλογκάκιον, που, από επιλογή, δεν ξεμυτά ! δεν θέλει, βρε αδερφέ !
anonyme και τραβηγμένο από παντού ...
άντε, ίσαμε το αρχαίο καστράκι, στην άκρια της όασης, μές στην ατέλειωτη έρημο να τριγυρνά ...
κι άντε τα βράδυα, ίσαμε την πεζούλα άντικρυ...
αυτά ...

.
.
.
το απομεσήμερο,
μπάνιο σε θάλασσα ερημική ... ψυχή ! μεγαλείο ! μιά θάλασσα, μόνο για σένα ! έπαιξα στα νερά, τη χάρηκα . αντι αθλητική είμαι φυσικά ... δεν μου αρέσει η άθληση ... κανένα άθλημα δεν μ' αρέσει, εκτός απ' το να βλέπω αυτοκίνητα σε ράλλυ και να κολυμπάω . μπορώ να κολυμπάω χαλαρά ώρες, πηγαίνω αρκετά μέσα, όταν έχει ενδιαφέρον ο πυθμένας βουτάω και μαζεύω ή χαζεύω...
δεύτερο μπάνιο και το φχαριστήθηκα !
ξάπλωσα έπειτα με το βιβλίο σε μιά πολυθρόνα . πάνω μου, η ομπρέλα ήταν της Algida, κι έγραφε : love milk , love fruit , love chocolate . εντάξει ! και στα τρία μέσα είμαστε...
απ' την αριστερή μεριά, μιά θεόρατη λεβάντα, κάθε φορά που φύσαγε αεράκι, τίναζε τις λεβάντες πάνω μου. στο τέλος φυσικά κοιμήθηκα... ξύπνησα κόκκινη, σαν Ινδιάνος η μούρη και οι ώμοι μου. πώς να γλυτώσεις το κάψιμο, με τέτοιαν ασπρίλα ...
.
.
το βράδυ, πήγα και κάθισα στο list on.
.
ήθελα να δω κόσμο...
.
ήπια γρανίτα λεμόνι.
.
το μεσημέρι βρήκα lemon pie.
.
o.k., μ' αρέσουν τα ξυνούτσικα !