Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

.
Ο. Ελύτη
.
από το "άξιον εστί"
.
.
τα θεμέλιά μου στα βουνά
και τα βουνά
σηκώνουν οι λαοί στους ώμους τους.
μνήμη του λαού μου
σε λένε Πίνδο...
.
.
.



Foteini
κοιτάζοντας την ραχοκοκαλιά της Πίνδου
.

.

εκεί όπου τα βουνά τελειώνουν,
στη γραμμή του ορίζοντα πέρα,
ο φωτεινός ουρανός σμίγει την αύρα της γης.
αυτή η ευθεία, η αδιόρατη γραμμή της ένωσής τους, μιά σιγουριά εκπέμπει, μιά στοργή,
μιά γλύκα, μιά ηδονή, ένα φως
.
ως, ο θεϊκός
των ανθρώπων έρωτας.
.
.
.
.
.
.
Πέμπτη 19 Νοέμβρη 2009
.
η πρώτη ουσιαστικά μέρα εδώ.
.
το παιδί έφυγε νωρίς το πρωί. εγώ, δεν μπορούσα να σηκωθώ απ' το κρεββάτι, από τον δυνατό πονοκέφαλο. πριν φύγει μου έδωσε μιάν ασπιρίνη, μα δεν είχα βελτίωση.
τα τηλέφωνα κουδουνίζουν από πολύ νωρίς. δεν το αντέχω σήμερα, έτσι κάνω επιλογή, και σηκώνω ελάχιστα.
σηκώθηκα σιγά σιγά, έκανα ντους, μάζεψα τα ρούχα από ένα γύρω με αργές κινήσεις, ντύθηκα αργά, στο κεφάλι μου μέσα χτυπάνε σκεπάρνια...
δε θέλω να πιεστώ, σκέφτομαι αν μπορέσω θα βγω, αλλιώς θα μείνω μέσα, να φτιάξω όταν μπορέσω, αυτήν την αναρχοαυτόνομη κουζινίτσα... έχω κι ένα βιβλίο αρχινισμένο για τον Καντίνσκυ, ευκαιρία να το προχωρήσω κι αυτό.

κατά τις εντεκάμιση, ένιωσα λίγο καλύτερα και βγήκα.
κοιτάζω γύρω να δω, ό, τι δεν είδα χτες το σούρουπο...
μόνο κατ' όνομα γνωρίζω τούτη τη γειτονιά. πάει να πει, δεν την ξέρω...
παίρνω τον δρόμο και κατηφορίζω ίσια κάτω. περνάω μιά δενδροστοιχία με γυμνά σχεδόν δέντρα. καστανιές, καρυδιές και πλατάνια. πατάω πάνω σ΄ένα βαθύ χαλί από ξερά φύλλα, άλλα κόκκινα, άλλα καφέ, κίτρινα. ξαφνικά κι αναπάντεχα, βρίσκομαι ακριβώς στα πόδια του σιδερένιου πύργου.
χαζεύω...
κοιτάζω τα νερά, φωτογραφίζω τ' αγάλματα, τις γέφυρες, τα παροπλισμένα καραβάκια - κατοικίες, τα καραβάκια - μύγες που πηγαινοέρχονται, τα κοτσύφια, τα περιστέρια και τα μικρά μαύρα κοράκια.
ο κεφαλόπονός μου είναι καλύτερα...
χορταίνω κάποτε την ομορφιά και παίρνω το δρόμο προς τα πίσω.
μαχμουρλίδικα.
βαδίζω en me promenant.
δρόμος με antiqueries.
μιά μικρή πλατεία, μιά marché. μιά υπέροχη marché !
πολλά βιβλία για ζωγράφους και λογιώ πανέμορφα δεμένα τετράδια.
πολύχρωμα ζαχαρωτά Χριστουγεννιάτικα, παλιάς μόδας και μυρωδιάς.
τσουρέκια ανθρωπάκια, με μάτια μαύρα γαρυφαλλάκια, σαν αυτά που ζύμωνα στα παιδιά.
κάθε λογιώ κεφαλάκια τυριά, παραγωγή από διάφορες φάρμες.
κρασιά όλα τα είδη. βγαίνει σήμερα στην αγορά και το καινούργιο beaujolais.
fruits rouges, καφέδες, τσάγια, cidre, μικρά μπιστρό.
μικρά θαυμάσια, de jadis.
πίνω έναν μικρό μαύρο καφέ και μιά δεύτερη ασπιρίνη.
.
.
βράδυ
.
τα δίδυμα έχουν τη νέα γρίππη. υψηλό πυρετό. τους έκαναν την εξέταση. το ίδιο κι η Άσπα.
με πονάν όλα μου τα κόκκαλα κι έχω ρίγη. δεν γνωρίζω και κανέναν εδώ...μήτε και ξέρω πού υπάρχει φαρμακείο...
πίνω πάλι ασπιρίνη.
.
.
.
.
.
.
.
Παρασκευή 20 Νοέμβρη του 09
.

ξύπνησα σήμερα λίγο καλύτερα.
με ελάχιστο κεφαλόπονο κι ελάχιστους πόνους στο σώμα.
ο αδερφός μου λέει, ότι εγώ το περνάω ξώφαλτσα...
την Άσπα και τα παιδιά, τους ρήμαξε.
μπορεί να ναι κι έτσι... με εμβολίασε από μόνη της η Η1Ν1!
μήτε ασπιρίνη δεν πήρα σήμερα, δε θέλω να φοβάμαι, μήτε να είμαι μυγιάγγιχτη...

περίπατους έκανα, στα γύρω.
η δουλειά με τα βάσανα και τα προβλήματά της, πήγαν για λίγο στην άκρη...
.
της αγόρασα Χριστουγεννιάτικες μπάλες και τις κρέμασα με όμορφη κορδέλα στο δωμάτιο, μη φύγω κι αφίσει αστόλιστα.
της πήρα ένα panettone al cioccolatο, από μιά μινιατούρα ιταλικό μαγαζάκι.
μου αγόρασε ένα απαλό necessaire από καφετί σατέν, να βάζω λέει, μέσα καλλυντικά... (ας είναι κι έτσι, mikremoufourla...)
έπειτα ήρθα κι ανασκουμπώθηκα. έκανα λάντζα, άλλαξα θέση σε όλα τα πράγματα κι έφερα στην κουζίνα τα πάνω κάτω. η ψυχή μου βγήκε, μα ήθελα να τα φτιάξω...
πριν λίγο, πέρασε από δω η Εύα. ήθελαν να με πάρουν να βγούμε βόλτα.
δεν πήγα. έμεινα σπίτι.
και "δεν με νοιάζει με ποιόν ακούς απόψε αυτό το τραγούδι..." (ή αυτό το ποίημα)
καταπίνω δάκρυα και πίνω πορτοκαλάδα Fanta. σε λίγο,μπορεί να ξαπλώσω.
.
.
.
.
.
Σάββατο 21 Νοέμβρη 09
.
κάτι χαριτωμένο άκουσα το πρωί στο ραδιόφωνο !
la température, λέει, aujourd' hui, ca ne bouge pas !
για δες, για δες :)
:
βρήκα κοντά στο σπίτι ένα παλαιοβιβλιοπωλείο !
ξεψάχνισμα κανονικό στα ράφια...
αχ, Καπετάνιε, πόσα βιβλία απ' εδώ δε θα σ' άρεσαν !
χαμηλώνω το ηλίθιο κεφάλι μου και βλαστημάω τ΄αδέσποτά μου δάκρυα.
ψάχνω... βάζω στην άκρη να πάρω ένα βιβλίο. έκδοση του 1943. προσιτή τιμή.
ένα άλλο μ' άρεσε πολύ. έκδοση του χίλια επτακόσια τόσο...
.
παίρνουμε με την Άννα το λεωφορείο και κατεβαίνουμε στην αψίδα. δεν το αντέχω το σύστημα με το μετρό, να βρίσκεσαι όλη μέρα κάτω απ' τα έγκατα της πόλης, στη σκοτεινιά, τη βρώμα και τη μαυρίλα...
όσο γίνεται λοιπόν, με λεωφορείο...
καταλήγουμε στην ανοιχτή αγορά της Τernes. του κόσμου τα χίλια καλά ! μας συναντάει και η Εύα. παίρνω καφέ, χαρμάνι "του σπιτιού", που μ' αρέσει. πήγε 1 η ώρα, καθόμαστε οι τρεις μας στο ιταλικό μαγαζάκι, ακριβώς μέσα στα ψαράδικα, στα μανάβικα, τα τυράδικα και τα κρασοπωλεία.
το πρόγραμμα μετά, είναι νησάκι Saint Louis και Marais.
περπατάμε στο νησάκι και χαζεύουμε με τις ώρες...
το ίδιο και στο Marais.
6 το απόγευμα καταλήγουμε στο σπίτι του Βίκτωρα Ουγκώ, place des Vosges. το μουσείο μόλις έκλεισε. δεν πειράζει, ότ ΑΝ μπορέσω, θα τις ξαναφέρω...
πίνουμε ένα ποτό, παίρνουμε πάλι τον δρόμο, λεωφορείο, ξανά περπάτημα,ως τα πόδια του πύργου.
θυμάμαι ένα κείμενο που έχω κάπου, για τον πύργο... πρέπει να ψάξω να το βρω.
περπάτημα ως το σπίτι.
η ώρα πήγε εννιάμιση και περπατάμε απ' τις εντεκάμιση το πρωί. δέκα ώρες βάδισμα. κουράστηκα, μα ήταν καλά.
καθόμαστε ακόμα καμιάν ώρα συζητώντας. έπειτα η Εύα φεύγει.
τσιπς και κριτσίνια.
.
.
.
.
:
.
Κυριακή 22 Νοέμβρη, η ώρα 10.30 το βράδυ
.
-de l' aube claire jusq' à la fin du jour-
.
.
ετούτη η Κυριακή, νομίζω είχε μέσα της και λίγο θάρρος, γι αυτό είναι σπουδαία !
.
είχαμε σήμερα στο πρόγραμμα να πάμε στο μουσείο Rodin, κι έπειτα να πάω να τους δείξω το νεκροταφείο με τους περίφημους τάφους και τα αγάλματα - υπαίθριο μουσείο !
πρώτον, η Εύα δεν ήρθε.
πήγαμε λοιπόν οι δυό μας.
το νεκροταφείο δεν το προλάβαμε, γιατί μείναμε στο μουσείο με τις ώρες, κι αυτήν την εποχή σκοτεινιάζει νωρίς.
έτσι, σούρουπο στο νεκροταφείο δε γινόταν να πάμε...
δεν πειράζει όμως,ευχαριστήθηκα ΤΟΣΟ στο μουσείο Rodin, που λέω, φυσικά δεν πειράζει,τα παιδιά έχουν όλον τον καιρό να δουν τα πάντα, αρκεί διάθεση να έχουνε...
.
τα είδα πρώτη φορά από κοντά τα γλυπτά Rodin. τα ρούφηξα ! γύριζα γύρω γύρω σα μαγεμένη, ταϊζοντας την ψυχή μου, να χει να εισπράττει ομορφιά για καιρό...
έκανα πολλές φωτογραφίες. τα άγγιζα, τα χόρταινα με τα μάτια μου.
...κι έπειτα, το παιδί λοστρόμος, πήρε βιβλία !
- το χθεσινό απ' το παλαιοβιβλιοπωλείο "σε κουβαλάω απάνω μου", είναι του Pierre Brisson,
"le théatre des années folles", éditions du milieu du monde, 1943.
.
σήμερα, απ' το μουσείο
- Rainer Maria Rilke, lettres à Auguste Rodin (βιβλίο που θα χει, σκέφτομαι, τρομερό ενδιαφέρον !)
- Camille Claudel & Rodin
κι ένα μικρό-μικρούτσικο
- του Guillaume Apollinaire για τον Henri Matisse,
γιατί ξέχασα να πω, πως υπήρχε στο μουσείο συγχρόνως και έκθεση Matisse.
εντάξει, δεν τρελαίνομαι για τον Matisse, μα φυσικά τον είδα...
.
κατά τα άλλα,
ο καιρός σήμερα ήταν πολύ κρύος, τα δάχτυλα κάθε άλλο παρά σιωπηλά είναι, το δωμάτιό μας είναι ζεστό, κάθομαι εδώ με το παιδί, κι ο καθένας μας, ασχολείται με τα δικά του ενδιαφέροντα.
.
.
.
.
.
.
Δευτέρα 23 Νοέμβρη του 09
.
σκέφτομαι,
όταν αγάπη δεν σε περιμένει, γιατί να γυρίζεις πίσω ;
είναι ένα καλό ερώτημα, να το βάζουμε στον εαυτό μας, τα χρόνια της ωριμότητας...
.
προς το παρόν, έσιαξα τη βαλίτσα της επιστροφής...
σήμερα είχε πολύ κρύο, κι έριχνε χιονόβροχο.
τριγυρίσαμε στο κέντρο.
το βράδυ ήρθε και η Εύα. τους έφτιαξα σπιτικό φαγάκι, κοτόπουλο με σκόρδο, κρεμμύδι, κρασί, κρέμα γάλακτος και γεμιστά ραβιόλια με τυρί και μανιτάρια. ανοίξαμε κι ένα Βeaujolais nouveau.
φχαριστήθηκαν.
μου αρέσει, που ξενέρωτες μου λένε τα μυστικά τους, μιλάν μπροστά μου για τ' αγόρια και τα λογής προβλήματά τους. μου αρέσει.
ακούω έξω στον κήπο, δυνατή τη βροχή που πέφτει. εδώ, η ώρα είναι δύο, στην Ελλάδα τρείς.
ίσως πρέπει να ξαπλώσω... δεν βγάζω τίποτα με την ξαγρύπνια...
κι έχουμε πρωϊνή έγερση.
mikremoumozart,
καληνύχτα !
.
.
.
.
.

16 σχόλια:

Roadartist είπε...

παναγία μου!
Να πας να ηρεμήσεις είπαμε, όχι να γίνεις χειρότερα!!!!
Ηρέμησε και κάτσε στα ζεστά!

genna είπε...

Kαλημέρα, καρδούλα!!!!

όμορφα αυτά που γράφεις, αλλά πρόσεχε...

θα στείλω πάλι σήμερα, ναι;

σε φιλώ, αλλά από μακριά, μη με κολλήσεις...

:)))))))))))))))))))))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Πόσα όμορφα μεταφέρεις!
Και πόσο όμορφα μεταφέρεις, ακόμα και τ' άσχημα!
Πρόσεχε εσένα, για να προσέχεις και τους άλλους...
Γρήγορα καλά, όλοι!

foteini είπε...

@
εντάξει, καλό μας road art ist.
δεν θα χάσει κι η Βενετιά βελόνι...

:)
φιλιά

foteini είπε...

@
30fyllo,

αν τα κειμενάκια δεν σου κάνουν, πες, θα βρούμε άλλα.

:)
να μου είστε καλά !

foteini είπε...

@
βιολιστή,

στο γραψα και στο κονάκι σου :
είναι περίφημα και πολύτιμα τα βιολιά !

ακόμα,
σε ευχαριστώ !
με τιμάς.
και οι αυτο εξόριστοι, έχουν κι αυτοί ανάγκη συμπαράστασης :)

Roadartist είπε...

χαχαχαχααχ!!!

Βρε τι είσαι εσυ?

Οκ..;)

foteini είπε...

@
road art ist,

καλή σου μέρα :)

genna είπε...

Καλημέρα!!!!!!!!

χαίρομαι που διαβάζω, είσαι καλύτερα, μπορείς και καλυτερότερα, ναι;

μόλις ξύπνησα, πολύ υγρασία, μ' έχει τσακίσει...
όμως αντέχω...

δεν διαβάζετε, όπου τόνος βγήκε παυλίτσα, κάνε τα δικά σου, θα βάλω παιδικό...

θυμάσαι πως το έλεγαν, σμύρνα χρυσό και λίβανο, τι ποιό κάτω;

σε φιλώ, στέλνω κι αγκαλιά μεγάληηηηηηηη....

foteini είπε...

@
καλημέρα, 30fyllo.

κρίμα που δεν διαβάζεται...
ούτε το αρχαίο, ούτε ο Παλαμάς ;!
ψάξε, έχει πολλά πράγματα να βρεις...

foteini είπε...

@
genna,
μήπως απ' εδώ ;

εδώ όμως, ελάχιστο μπορώ να μεταφέρω...

"Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλέεμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως,
ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες,
Ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων;
εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ."

"καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτοὺς ἕως ἐλθὼν ἐστάθη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον. ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα.
καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ,
καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ,
καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν."


και ελάχιστο από τον Παλαμά :

"να μοσχοβοληθώ κι εγώ από την ευωδία
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία."

και

"Μάγοι, φέρτε στο Θεό τα πλούσια δώρα.
Φέρτε μου, Μάγοι -θεία βουλή το γράφει-
τα σμύρνα της ελπίδας, το λιβάνι
της πίστης, της αγάπης το χρυσάφι!"

foteini είπε...

@
ορίστε,
χωρίς τόνους...

«και ελθόντες εις την οικίαν είδον το παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αυτού, και πεσόντες προσεκύνησαν αυτώ, και ανοίξαντες τους θησαυρούς αυτών προσήνεγκαν αυτώ δώρα, χρυσόν και λίβανον και σμύρναν.»

genna είπε...

είσαι θυσαυρός!

τι παράληψη να μη ψάξω στον Παλαμά...

φιλιά πολλά, γλυκά!

τα παίρνω... :)

Ιάκωβος είπε...

Χμ, με αυτά που διαβάζω στο ποστ σου --> www.alexiptoto.net ίσως να σου αρέσει...

foteini είπε...

@
τι αξία έχει, 30φυλλα,
ένας θησαυρός, που κανείς δεν τον έχει βρει ;
:(
εντάξει, δεν είμαι απόψε και στα καλύτερά μου...

foteini είπε...

@
Ιάκωβε,

αληθινά σε ευχαριστώ, που πέρασες απ’ εδώ.

μπήκα στο Α λεξη πτωτό σας.

ωραία το σκεφτήκατε !
το Α (στερητικόν)
με την ΛΕΞΗ
και την ΠΤΩΣΗ
-άσε με να συνδυάσω το πρώτο συνθετικό, το Α, με το "πτώση"-
Η ΜΗ ΠΤΩΣΗ
και
Η ΜΗ ΕΚΠΤΩΣΗ της ΛΕΞΗΣ !

όμορφη σύλληψη !

και σημαντικό που σκεφτήκατε να στήσετε ένα διαδικτυακό περιοδικό λόγου και τέχνης !

από όσα εισαγωγικά γράφετε, συγκρατώ :

-Την παρακμιακή νοοτροπία των ημερών μας
-Την αισθητική ευτέλεια
-Τον εθισμό στην αδράνεια και την κατανάλωση
-Το χρήμα και τη φήμη
-Την αδυναμία ελεύθερου στοχασμού και πνευματικής αναζήτησης

Τις παραπάνω, θεωρώ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ, ειδικά για πολύ νέους ανθρώπους, που υποθέτω είστε...

Κι ακόμα, γράφετε :

«Είναι πεποίθησή μας ότι η τέχνη και η δημιουργική σκέψη ως στάση και πρότυπο ζωής διαμορφώνουν συνειδήσεις και κοινωνίες και ως εκ τούτου αποτελούν ύψιστη πολιτική πράξη.»

Ασφαλώς !
Μα,
τι δεν είναι, καλέ μου, πολιτική πράξη ;
προσωπικά, θεωρώ ότι και ο τρόπος που λέμε το «και», πολιτική πράξη είναι.
Τα πάντα είναι πολιτική !
Ο τρόπος που σκεφτόμαστε, που οργανωνόμαστε και που λειτουργούμε...

Ο Μπρέχτ, έχει γράψει :

«ο καλλιτέχνης, πρέπει να κάνει κτήμα του τη γνώση της εποχής του πάνω στην κοινωνική ζωή, παίρνοντας μέρος στους ταξικούς αγώνες.
Μπορεί αυτό να φανεί σε μερικούς σαν κατάπτωση, μιας και τοποθετούν την τέχνη, στις πιο ψηλές σφαίρες. Οι περισσότερες, όμως, αποφασιστικές μάχες του ανθρώπινου γένους δίνονται πάνω στη γη, όχι στους αιθέρες και "έξω" στη ζωή, όχι μες στους εγκεφάλους.
Κανείς δεν μπορεί να υψωθεί πάνω από τις αντιμαχόμενες τάξεις, γιατί κανείς δεν μπορεί να υψωθεί πάνω απ' τον άνθρωπο. Η κοινωνία δεν έχει κανένα κοινό μεγάφωνο, όσο είναι χωρισμένη σε τάξεις. Ετσι, όσοι λένε πως δεν ανακατεύονται στην πολιτική, σημαίνει πως ανήκουν στην άρχουσα τάξη»

Ιάκωβε,

αφού εκλήθην, θα παρακολουθώ με ενδιαφέρον το εγχείρημα, του περιοδικού σας.
Γνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο εγχείρημα.
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και σταθεροί κανόνες...
Σας εύχομαι να πάτε καλά !

Μπήκα και στο blog.
Νεανικό, χαρούμενο, δημιουργικό, ταξιδιάρικο :)

Σας φιλώ,
Να είστε καλά !