.
la Bretagne !
.
.

η Βρετάννη

.

.


..

signature

Foteini

.

Πέμπτη 10 Δεκέμβρη 2009


Σκοτεινή πέτρα .
Οξείες δαντέλες χαλύβδινες
διαπερνούν κάθετα την ομίχλη κι υψώνονται .
Πηλός αναθρώσκων στις στέγες
Υγρότοποι μαύροι
Μαύρα κοκόρια από σίδηρο στρέφουν και δείχνουν τον Λεβάντε .
Τα ήσυχα μάτια της αγελάδας που μηρυκάζει .
Συνεσταλμένα κόντρα μπάσα και γκάϊντες παίζουν τις νύχτες .
Παντού μηλιές φυλοβόλλες και γυμνά κλαδιά στον γκρίζο αέρα
Brouillard
Ardoise partout .





Παρασκευή 11 Δεκέμβρη 2009


Il fait si froid dehors…

.

Σήμερα είδα τη Μάγχη. Είναι η δεύτερη φορά μετά από χρόνια που τη βλέπω ή ίσως η τρίτη… είχα στ’ αλήθεια λησμονήσει, πόσο πολύ μπορεί να σε γοητεύσει αυτή η αναπάντεχη, σκοτεινή θάλασσα, αυτός ο αφρός στο κύμα,

αυτή η γιγάντια αμμουδέρα,

η μιά θάλασσα μιά στεριά,

μιά ψάρια μιά άνθρωποι,

μιά μουτρωμένο το φεγγάρι μιά γελαστό,

μιά στέρεος δρόμος να βαδίσεις, μιά σκούρα συννεφιασμένα νερά, φύκια και όστρακα.
Πέρασα το στενό πέρασμα ανάμεσα σε δυό βράχους κι είδα ξάφνου μπροστά τη θάλασσα, αντί να σκάει κατά έξω το κύμα της, να στρέφει αφρίζοντας κατά μέσα...
Ήταν απομεσήμερο, είχε αρχίσει να γυμνώνεται ο κόλπος, τα νερά που τραβιόνταν άφηναν πίσω στην άμμο το αποτύπωμά τους, βαθιές, συμμετρικές χαρακιές στη σειρά, σα χαμηλές κερκίδες αρχαίου θεάτρου, χάραξη ημικυκλική, κανονική.
Κάθε μέτρο γης που απογυμνώνονταν απ’ το νερό, έσφυζε από όστρακα. Άλλα ζωντανά, ερμητικά κλειστά στο τσόφλι τους, άλλα ανοιγμένα, αμέτρητα όστρακα, κάθε λογιώ σχέδιο, μέγεθος και χρώμα !
Απίστευτη ομορφιά ! σχεδόν αβάσταχτη ! δεν αντέχεις να κοιτάς παθητικός θεατής…
Έσκυψα κι άρχισα να διαλέγω και να γεμίζω τις χούφτες μου.
Βρήκα μια ροζ αχιβάδα εντελώς επίπεδη, μία shell, έπειτα βρήκα μιάν ίδια, κατάμαυρη.
Βρήκα μεγάλα όστρακα από στρείδια και κοχύλια υπέροχα, αυτά που αποκαλούν coquilles Saint Jacques.
Δεν ήξερα πιά που να τα βάλω… κάποιος πήγε και μου έφερε απ’ το αυτοκίνητο ένα μικρό τσουβαλάκι.





Σάββατο 12 Δεκέμβρη 2009


Il fait si froid dehors…

.

Σήμερα, είδα ξανά τη Μάγχη.
Οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ φιλικοί και συνεργάσιμοι. Μόνοι τους μου το πρότειναν.
Πήγαμε προς την αντίθετη πλευρά, βορειοανατολικά. Πάλι στην άμπωτη πήγαμε.
Αν έχεις υπομονή, παρακολουθείς τον ρυθμό που αποσύρεται η θάλασσα. Σιγά σιγά, καθώς ο αφρός χτυπάει κάθε σπιθαμή της γης, κάνει ταυτόχρονα και μια μικρή κίνηση προς τα πίσω. Τα σκέρτσα του φεγγαριού είν’ αυτά !
6 ώρες ως ν’ αδειάσει η θάλασσα κι 6 ώρες ως να ξαναγεμίσει.
Μάζεψα πάλι όστρακα. Να δω, πώς θα τα μεταφέρω…
Εδώ ο τόπος είναι πολύ διαφορετικός απ’ το Αιγαίο. Κι απ’ τη Μεσόγειο θάλασσα. Ακόμα κι απ’ το Ιόνιο.
Αυτή εδώ δεν είναι μια γλυκειά, φωτεινή, γελαστή, γαλάζια θάλασσα. Δεν είναι μια θάλασσα παιχνιδιάρικη, που σε καλεί να μπεις. Μήτε καλόβολη. Μου αρέσει ιδιαίτερα αυτό. Μου αρέσει αυτή η συννεφιά και η παραξενιά της.
Μου αρέσει. Οριστικά.





Κυριακή 13 Δεκέμβρη 2009


Il fait si froid dehors…

.

Μπομπάρντες και βιέλλες Κέλτικες. Γκάϊντες και πίπιζες.
Κέλτικοι χοροί, που δείχνουν πνεύμα ομάδας , ψυχοσύνθεση σε εγρήγορση και ζωηρό ταμπεραμέντο.
Υψώνουν τα ποτήρια “Yech/da” !
“à la votre” !, πίνουν σα νεροφίδες, τρων πρώτα πιάτα, δεύτερα πιάτα, μόνη της η σαλάτα, χώρια και σε περίοπτη θέση τα τυριά, γλυκό στο τέλος, καφέ, κι από πάνω χτυπάνε κι ένα calvas δυναμίτη, έτσι για τη χώνεψη.
Όταν τελειώνουν το πιώμα, τα μάγουλα κι οι μύτες τους είναι κατακόκκινα.
Σε παίρνουν αγκαλιά και σε χορεύουν προσεκτικά, σα να είσαι μοναδική γι αυτούς στον κόσμο, κι ας μην πρόκειται να σε ξαναδούν ποτέ στη ζωή.
Gentlemen ! όχι αρχοντοχωριάτες ή «δήθεν», μα απλοί άνθρωποι, μιά ομορφιά ψυχής λίγο αγροίκα, κάτι απροσδιόριστο, σαν αφέλεια μεγάλου παιδιού, αυθεντικοί, gentlemen véritables.





Δευτέρα 14 Δεκέμβρη 2009


Il fait si froid dehors…

.

Σήμερα είχαμε μάθημα στα Βρετόννικα.
Με καθήσανε σ’ ένα τραπέζι, στο Duguesclin, με χαρτιά και μολύβια.
Αυτή τους η επιμονή, μου θύμισε την επιμονή εκείνου του Καταλανού θυρωρού, να μάθουμε Καταλάνικα !
Κι αυτοί εδώ, κάνουν προσπάθεια για την Βρετόννικη γλώσσα.
Υπάρχει όμως μια βασική διαφορά. Ετούτοι εδώ επιμένουν για την συντήρηση – διατήρηση της παραδοσιακής γλώσσας. Να μη χαθούν οι ρίζες.
Οι Καταλανοί διεκδικούν αυτόνομη γλώσσα και απεξάρτηση από την Ισπανία.

Να λοιπόν, τι έμαθα, ανάμεσα σε γέλια, σε πειράγματα, σε μύτες κόκκινες, σε petits noirs, kirs royals και chocolats chauds :
.


Η πρώτη από τα δυτικά, επαρχία της Βρετάννης, λέγεται FINISTERE → finis de la terre → εκεί που η γη τελειώνει.
Στα Βρετόννικα λέγεται → Penarbed → όπου pen → le bout (η άκρη) και bed → la terre (η γη) → η άκρη της γης !

Η νότια επαρχία της Βρετάννης λέγεται MORBIHAN, όπου mor στα Βρετόννικα είναι η θάλασσα → mer και bihan → petit→ μικρή → η μικρή θάλασσα !

Η τρίτη επαρχία, η ανατολική, ονομάζεται Ille et Vilaine, από τα δυό ποτάμια, που την διασχίζουν

και τέλος,

η Cotes d’ Armor, στα βόρεια → Arvor στα Βρετόννικα → η θάλασσα.
Caouwt', στην διάλεκτο gallo → η ακτή → "Caouwt' d’Armor"

Κι ακόμα έμαθα,
Croéso → καλωσήρθατε
Yech/da → στην υγειά σου !

βλέπετε ! τα εντελώς απαραίτητα :)

http://www.ipernity.com/doc/61883/album/132524

.

.

.

.