.
ψάχνω αυτό το ποίημα αρκετά χρόνια...
το μισο θυμόμουνα, απ' τα εφηβικά ...
σκόρπιες λέξεις, εδώ κι εκεί ...
.
δεν υπήρχε πουθενά ...
το ξαναβρήκα με τα πολλά, απόψε !.





Η καλωσύνη σου !

Ω, τι μεγάλη η καλωσύνη σου !
Κακό δεν κάνεις σε κανένα.
Μα ό, τι κακό απ’ τους άλλους γίνεται
Τρέμεις μη γίνεται από σένα.

Κι αν το κακό σε σένα γίνηκε,
Να συχωρέσης δε σου φτάνει.
Πας και ζητάς εσύ συχώρεση
Για το κακό – που σού χουν κάνη.

Σου χει γεμίσει η καλωσύνη σου
Δροσιά τα χείλη, ανθούς τα χέρια,
Τα μάτια φως . Πέφτουν στο διάβα σου
Λευκά φτερά από περιστέρια.

Σύννεφο αν ίσκιωσε τα μάτια σου,
Το φως θα διώξη το σκοτάδι.
Τα χέρια σου μ’ οργή αν απλώθηκαν
Θ’ αποτελειώσουν μ’ ένα χάδι.

Πικρά τα χείλη σου αν ανοίχτηκαν,
- ω, καλωσύνη σου μεγάλη !
γλυκά θα κλείσουν – και στο διάβα σου
λευκά φτερά θα πέσουν πάλι.
.
.
.
.