.

.
.
.
.
.
.

COPPÉLIA

.

Ο Arthur Saint – Léon δημιούργησε το λιμπρέτο και τη χορογραφία εμπνευσμένος από το παραμύθι του Hoffman : La Fille aux yeux d’ émail (Το κορίτσι με τα μάτια από σμάλτο), ενώ η μουσική του έργου ήταν του Léo Delibes.

.

Το έργο ανέβηκε σε όλες τις μεγάλες χορευτικές σκηνές, με πιο γνωστή απόδοση αυτή του Marius Petipa το 1884 στη Αγία Πετρούπολη.
Το παραδοσιακό ύφος του μπαλέτου είναι έκδηλο και στις τρεις πράξεις του, αφού ο Saint –Léon, λάτρης των ταξιδιών, το τοποθετεί σε μια μικρή πόλη νότια της Πολωνίας και έτσι βρίσκει την ευκαιρία να παρουσιάσει τους δυο θαυμάσιους παραδοσιακούς χορούς Mazurka και Czàrdàs, που χαρακτηρίζουν την 1η πράξη του έργου.

Βασικό πρόσωπο του έργου ο Coppélius, ένας περιθωριακός παιχνιδοποιός, που με την πιο καλοφτιαγμένη κούκλα του, την Coppélia, μπλέκει τους πρωταγωνιστές σε μια φάρσα που εξελίσσεται στη 2η πράξη μέσα στο εργαστήρι του.
Το μπαλέτο κλείνει με την 3η πράξη, που είναι μια γιορτή χαράς με solo και ομαδικές
χορογραφίες – πολύ χαρακτηριστική αυτή με τις Νυκτερινές Ώρες - αφήνοντας στον θεατή τα πιο ευχάριστα ακούσματα του μουσικού έργου που καθιέρωσε τον Delibes σαν έναν από τους μεγαλύτερους συνθέτες έργων για χορό.

.

.

Το παραμύθι μιλά για τον Φραντς και τη Σουανίλντα που ζουν σε μία μικρή πόλη ευτυχισμένοι. Εκεί μένει ο γερο- παράξενος δρ Κοπέλιους που έχει ένα μικρό εργαστήρι παιχνιδιών. Η αγαπημένη του κούκλα δείχνει τόσο ζωντανή, που ο Φραντς την ερωτεύεται. Θυμωμένη η Σουανίλντα μπαίνει κρυφά στο εργαστήρι και ανακαλύπτει ότι η Κοπέλια είναι κούκλα. Ο Φραντς σκαρφαλώνει για να τη δει και τότε επιστρέφει ο δρ Κοπέλιους και όλοι δραπετεύουν, αφού έχουν ανακατέψει όλα τα παιχνίδια.

Καθώς η πόλη γιορτάζει, η Κοπέλια (κουρδισμένη) και η Σουανίλντα παλεύουν για την καρδιά του Φραντς.

.

.

.

.