Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

.
το παιδί έφυγε. πολύ πρωί στο αεροδρόμιο. τίποτα δεν είναι απλό. νευρικότητα έχω.
.
έφτιαξα βραστές πατάτες, βραστά κολοκυθάκια, τηγάνισα μελιτζάνες, έκανα στραπατσάδα.
.
στο Θυμάρι, παρθενικό καλοκαιρινό μπάνιο. με λευτερώνει η θάλασσα.
.
εγώ η ορεινή, με την τραχειά, βουνίσια ψυχή, όσο αγαπώ το βουνό,
άλλο τόσο θέλω τη θάλασσα. ξεχνιέμαι μέσα. χαλαρό κολύμπι με τις ώρες.
μετά ντύνομαι και φεύγω. δεν αντέχω τον τόσο κόσμο στην παραλία.
.
μετά τη θάλασσα, δίχως ντους. άφισα το αλάτι πάνω μου. μη και ψηθεί λιγάκι η ασπρίλα.
σαν τις παστές σαρδέλες στην άρμη.
.
.
.
.

4 σχόλια:

genna είπε...

φιλί, αλμυρό!!!!!!!

:)

foteini είπε...

@
παραμένω με τη θάλασσα πάνω μου.
σαν παστή σαρδέλλα :)

librarian είπε...

Απορώ με όσους βιάζονται να αποχωριστούν την αλμύρα. Όλα τα ψήνει αυτή.
Την καλημέρα μου.

foteini είπε...

@
ναι.
αλάτι στις πληγές.