.

.

μακάρι

να μπορούσες από μιά μεριά

να δεις

.

την καλοτάξιδη ευχή μου !

.

.

μιά τυχαία ημέρα !

.

.

πού είσαι, ρε μορτάκο mozartakomou ?

πού πηγαίνεις κι έρχεσαι ;

πού, rekardasakomou ?

.

πρώτα, remortakomozartakomou,

είμαστε πολύ περήφανοι, για τους ανθρώπους μας !

το γιατί, είναι το μυστικό μας .

μονάχα εμείς το ξέρουμε αυτό το μυστικό, καμαρώνουμε με όλη μας την ψυχή κι όλο μας το μυαλό, κι όλο μας το είναι... αν είχαμε μουστάκια θα γελάγαμε καμαρωτά και κάτω απ' τα μουστάκια μας . είμαστε πολύ περήφανοι , mozartakomou, και καμαρώνουμε.

.

ναι !

.

.

έπειτα,

καμαρώνουμε και για την Αννούλα μας.

γιατί ο καθηγητής σήμερα, της είπε "είσαστε απ' τα λίγα τόσο καλά μυαλά που ξέρω και πρέπει να συνεχίσετε"

.

.

ναι !

.

έπειτα,

σαν σήμερα γεννήθηκαν τα τρίδυμα

και σαν σήμερα έφυγε ο μικρός Αλέξανδρος

(Αναρτήθηκε στις 4:32 μμ )

.

.

ναι...

.

έπειτα,

σήμερα γνώρισα μιά τρρρρομερή γυναίκα, έναν άνθρωπο του σπανίου είδους των ανθρώπων,

καθίσαμε πολύ και κουβεντιάσαμε, τι κουβεντιάσαμε δηλαδή, brainstorming ήταν αυτό, άδειασμα ή remue-méninges ...

απίστευτη η ανθρώπινη αύρα !

- στην έρημο, μου είπε, έχει παραδείσια πουλιά. κανένας δεν τα ξέρει !

έχει παγώνια με χίλια χρώματα, που πετάνε ! ακούς ; πετάνε !

- η έρημος, είναι δική μου, της λέω . ερωτεύτηκα την έρημο και γι αυτό, δεν θέλω κανείς να την αγγίζει !

κάποτε, λέω, περπατούσα με ανοιχτά σανδάλια μέσα στην άμμο. ξάφνου, βλέπω μπροστά στο μεγάλο μου δάχτυλο έναν τεράστιο σκορπιό, με μεγάλες δαγκάνες, που τις είχε γυρίσει στο πόδι μου, κι ήταν έτοιμος !

τότε η τρομερή γυναίκα έσκυψε, μου έδειξε ένα μεγάλο σημάδι στο πόδι της και μου λέει : "αυτό, δάγκωμα σκορπιού είναι" !

.

.

ναι, Κύριε

ο καιρός είναι κυκλωτικός και άρχων !

.

έπειτα,

άρχισα να διαβάζω την Οδύσσεια.

την μετάφραση του Μπάμπη Νικηφορίδη, που έβγαλε ο Σοκόλης.

διαβάζω λέξη λέξη,

πρώτα το νέο κι έπειτα το αρχαίο κείμενο.

πάω γρήγορα, γράφω στο πλάϊ σημειώσεις.

θυμάμαι πολλά, άλλα είναι εντελώς ξεχασμένα, μα το καταφέρνω.

τέλειωσα την Α' ραψωδία.

τώρα θα πιάσω τη δεύτερη.

όταν τελειώσω, θα θελα να διαβάσω και τη μετάφραση των Καζαντζάκη - Κακριδή, έπειτα του Εφταλιώτη και θαρρώ υπάρχει και του Μαρωνίτη, μα δεν είμαι σίγουρη...

παρατηρώ διαφορές στη μετάφραση.

ξεκίνησα με του Νικηφορίδη γιατί τον είχα δάσκαλο, είχαμε κάνει μαζί πιό πολλή έκθεση μα και αρχαία και το ύφος της μετάφρασής του μου είναι γνώριμο.

θυμάμαι λίγο και την μετάφραση Εφταλιώτη. θα διαβάσω όμως και τους άλλους, για να μπορώ να συγκρίνω.

με συναρπάζει. μου αρέσει πολύ. το ρουφάω και το πάω τρέχοντας, όχι από κανένα άγχος, μα από ευχαρίστηση.

.

τι να κάνουμε, remikremozartakokaimortakomou , είχα στο νου να ξεκινήσω με βυζάντιο, μα με πήρε πρώτο αυτό...

με άρπαξε

και με πάει...

.

.

ναι !

.

.

.

τα επόμενα χρόνια, ίσως διαβάσω με την ψυχή μου - αν δεν καταλήξω με καμιά τσάπα στο χέρι,

να καλλιεργώ

για τη μητέρα στην αυλόπορτα

φρέσκα φασολάκια...

.

.

.

.

.