Σάββατο 24 Ιουλίου 2010

.
τα τζιτζίκια φωνάζουν όλα μαζί,
τόσο διαρκώς και τόσο δυνατά, που συνηθίζει τ' αυτί και δεν τα ακούει στο τέλος...
οριμένες στιγμές παύουν όλα μαζί ξαφνικά, και τότε καταλαβαίνεις τον θόρυβο. τότε λες, "η απόλυτη ησυχία !"
.
στο ησυχαστήριον του μικρού πευκοδάσους.
.
γυροφέρνω δίχως να κάνω απολύτως τίποτα.
μετράω μέσα μου, σε πόσες μέρες θα ξαναπιάσουμε δουλειά !
σε δύο.
κατάντια είν' αυτό... να νοσταλγώ τη δουλειά !
κάτι σαν alcoolisme, μου ακούγεται...
.
το πρωί κοιμήθηκα ως αργούτσικα, μετά πήγα στο mall και πήρα γυαλιά ηλίου.
τα γυαλιά και οι ομπρέλλες δεν μου φτουράνε, ίσως επειδή δεν φορώ γυαλιά - κανενός είδους -, κι ούτε μου αρέσει να κρατάω ομπρέλλα.
έτσι, όταν έχω ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου, δεν το έχω στο νου μου. 'ολο και κάπου θα το ξεχάσω.
το αυτό και με τις ομπρέλλες.
όταν τα έφερα σπίτι και τα πήγα να τα δει ο αδερφός μου, είπε "αυτά είναι γυαλιά τριαλαρία τριαλαρό, αλλά εντάξει..."
γιατί δηλαδή ; μιά χαρά είν' τα καινούργια γυαλάκια μου !
θυμήθηκα ξάφνου την κυρία στο Παρίσι που έχει ένα κατάστημα με ρούχα ... την ώρα που δοκίμαζα μπλουζάκια, μου λέει "vous etes artiste ?"
"non, madame !" το είπα aprés στο παιδί και ξεκαρδίστηκε...
.
στο mall κάθισα κι έφαγα junk food. ωραίο ήταν ! δύο ξυλάκια σουβλάκι, ντομάτα ψητή, ψητό μανιτάρι και πιτούλα, στη λαδόκολλα. και μιά παγωμένη μπυρέτα. όλα καλά. τη μπύρα τι την θέλω ; την πίνω και το μετανιώνω μετά...
.
δεν κοιμήθηκα ακριβώς για σιέστα. μάλλον σε λήθαργο έπεσα. δεν μπορούσα έπειτα να ανοίξω τα μάτια μου.
.
και τώρα γράφω δυό σειρές, σε τούτον δω, τον άγνωστο σε όλους τόπο
- τόπος απροσέγγιστος, εκτός από 2-3 φίλους που περνάν -

γράφω δυό γραμμές, έτσι, για να μη με σκοτώσει

η πλήξη

του όστρακου .
.
.
.
.
.
.

4 σχόλια:

δόΧτωρ απαράδεΧτος είπε...

να λοιπόν και γω - φίλος σας - που πέρασα απ΄ το πευκοδάσος σας

να είστε καλά

foteini είπε...

@
αληθινά ευχαριστώ :)

Unknown είπε...

πέρασα να πω μια καλημέρα :)

foteini είπε...

@
καλημερούλα :)