Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

.
Le petit cheval dans le mauvais temps
.






.


νυχτώνει.
στέκομαι εδώ μονάχη μαζί σου, ήσυχα, κοΝτά στο ανοιχτό παράθυρο, κι ακούω στον κήπο τα εσπερινά τιτιβίσματα των πουλιών.

έπεσε λίγο η ζέστη, τώρα που σουρουπώνει.

σκέφτομαι τα όσα είδα χτες, στο μουσείο "πορτοκαλεώνα" - μ' αρέσει καλύτερα αυτό, απ' τη λέξη "orangerie".

μπήκαμε για την έκθεση του Paul Klee, μα τον άφησα πολύ πίσω, κι ας τον αγαπώ τόσο...

το μουσείο αυτό, είναι θαρρώ, ένας ναός των ιμπρεσιονιστών !

απίστευτα πράγματα γεμίζουν την ψυχή σου, με ό, τι βλέπεις - κι είναι σα να πλημμυρίζουν οι αισθήσεις σου όλες !


τα "Nympheas", του Monet
.
Renoir
.
Cezanne
.
Modigliani
.
Picasso
.
Matisse
.
Utrillo
.
και άλλοι, σπουδαίοι ζωγράφοι, που δεν τους γνώριζα...
.
*τώρα που γράφω αυτό, μου έρχεται συνειρμικά στο νου, ο ζωγράφος Μάριος Πράσινος. είχα δει ένα έργο του στην πινακοθήκη της Αθήνας, πριν πολλά χρόνια.
δεν γνώριζα όμως τον ζωγράφο ...
"ο Πράσινος, μου είπες , είναι σπουδαίος ζωγράφος μας !"
κι έτσι με έβαλες κι έψαξα...
τόσα χρόνια μετά, εσύ θα το χεις ξεχάσει φυσικά αυτό...
το θυμάμαι εγώ όμως.
όπως κι όλα.






στέκομαι εδωδά, ήσυχη, και σκέφτομαι, τι απίθανα πράγματα, μπορούν να διαμορφώσουν χαρακτήρα σε ένα παιδί, στα έντεκα ή στα δώδεκα χρόνια του ...

πόσο άραγε μπορεί να σου αρέσει, να σου "μιλήσει", να σε διαμορφώσει, να σε επηρεάσει για τη ζωή σου, το παρακάτω ποίημα ;

φαίνεται, ότι μπορεί !


το μικρό άσπρο άλογο, μες στον παλιόκαιρο...


Le petit cheval dans le mauvais temps,
Qu’ il avait donc du courage !
C’ était un petit cheval blanc,
Tous derrière et lui devant

Il n’ y avait jamais de beau temps,
Dans ce pauvre paysage,
Il n’ y avait jamais de printemps,
Ni derrière, ni devant

Mais toujours, il était content,
Menant les gars du village,
A travers la pluie noire des champs,
Tous derrière, et lui devant

Sa voiture allait poursuivant,
Sa belle petite queue sauvage,
C’ est alors qu’ il était content,
Eux derrière, et lui devant

Mais un jour, dans le mauvais temps,
Un jour qu’ il était si sage,
Il est mort par un éclair blanc,
Tous derrière, et lui devant

Il est mort sans voir le beau temps,
Qu’ il avait donc du courage,
Il est mort sans voir le printemps,
Ni derrière, ni devant


Paul Fort
1872 - 1960


το λέω διαρκώς μέσα μου, σαράντα χρόνια τώρα ...


Mais toujours, il était content,
Menant les gars du village,
A travers la pluie noire des champs,
Tous derrière, et lui devant






δεν ήθελα να βγω απόψε έξω, παρά τις προτροπές και τα παρακάλια τους.

έτσι, βγήκαν τα δυό κορίτσια, αφού αλλάξανε ένα σωρό σχέδια απ' το τηλέφωνο, πάμε εδώ, πάμε εκεί, πάμε πάρα πέρα, την έβλεπα που άλλαζε ταυτόχρονα και παπούτσια, ανάλογα με το περπάτημα που κάθε λίγο αποφασίζανε ...
λίγο περπάτημα, ψηλά τακούνια, πολύ περπάτημα all star.
χτές, ενώ καθόμουν μονάχη στο l' ecluse κι έπινα ένα κόκκινο κρασάκι, μου έφερε να γνωρίσω έναν φίλο της Τυνήσιο.
α, ναι, έχουμε προσκλήσεις για την Τυνησία, για το Μαρόκο, για τ' Αλγέρι, για το Βιετνάμ και για την Κίνα !

το μεσημέρι, με ρώτησε :
"το φθινόπωρο ν' αρχίσω αραβικά ή κινέζικα" ;

απορία ψάλτου, βηξ ...
.
.
.
.
να περνάτε καλά
όπου κι αν είστε...
.
.
.
.
.

Δεν υπάρχουν σχόλια: