.
εκείνα τα περίφημά μας ημερολόγια !
τα ξακουστά !
ημερολόγιον έτους 1975
ημερολόγιον έτους 1977
ημερολόγιον έτους 1985
ημερολόγιον έτους 1995
ημερολόγιον έτους 2003
άλλοτε γράμματα καλλιγραφικά, με πένα και μελάνι
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων
με μολύβι άλλοτε
τσάτρα - πάτρα παλιογράμματα άλλοτε
όπου σ' έβρισκε, στο φτερό, στο ποδάρι, στο στέρνο, όπου σ' έβρισκε, πουλάκι μου, να κρατάς την ισορροπία στον αέρα και να μην τσακίζεσαι ...
.
έπεφτες με τα μούτρα στα ημερολόγια, στα βραδυλόγια, στις χρόνιες σιωπές.
το άλεκτον
το μη ανακοινώσιμο
το σιωπηλό
εκείνο που δεν ζητιανεύει στοργές
οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ,
οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς,
κυρίως
οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς,
αλλά, χαίρει με την χαρά του άλλου.
.

διαβάζω στο περίφημο
journal, του 2003 :
.
νόμιζα πως θα κλάψω, μα δεν κλαίω.
σα να στράγγιξαν μέσα σε μιά νύχτα τα δάκρυα !
ίσως όταν το τραύμα είναι πολύ νωπό, δεν πονάει.
φοβάμαι, για όταν κρυώσει το τραύμα.
χτες βράδυ είδα στον ύπνο μου στενά δρομάκια αδιέξοδα, κάποιον που τον χτύπησαν στο δρόμο πεσμένο κάτω, έτρεξε κοντά ο Βασίλης να τον βοηθήσει, έπεσε πάνω του να τον βοηθήσει, δεν ξέρω γιατί, εγώ που τους συντρέχω όλους, ΜΗ ! του φώναζα, ΜΗ ! ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ, μα εκείνος μες στα στενά σοκάκια προσπαθούσε να σώσει τον χτυπημένο.
το πρωί που πήγα στο γραφείο, διηγήθηκα το όνειρο στην Εβίτα κι εκείνη άρχισε να μου λέει ανοησίες, ότι θα γίνει επανάσταση του λαού, πως το όνειρο της αναμπουμπούλας ο ονειροκρίτης το εξηγεί με επανάσταση, το είπανε, λέει και στο διαδίκτυο, ότι θα γίνει μεθαύριο επανάσταση !
την ρώτησα πώς θα γίνει αυτή η επανάσταση ; συμπεφωνημένη διαδικτυακά ; μας ειδοποιήσανε τι ώρα θα την κάνουν ; θ' αρχίσουν την επανάσταση χωρίς εμάς ;
μετά όμως είχα συμβούλιο, έφυγα απ' το γραφείο με την ψυχή στο στόμα, πήγα στο συμβούλιο, αρρωσταίνω κάθε φορά που πηγαίνω σ' αυτό το συμβούλιο, βγάζω αγκάθια σαν τον σκατζόχοιρο, με πιάνει η κοιλιά μου, με πιάνουν ταχυκαρδίες...
παρακολουθώ το κάθε τι με μεγάλη προσοχή, με ενοχλεί το περισπούδαστο ύφος των περισσότερων, γνωρίζοντάς τους, ξέρω συνήθως γιατί λεν αυτό ή εκείνο, τι θα ψηφίσει ο καθένας, τι ψεύτικη ή αληθινή γλώσσα μιλάει ο καθένας τους.
τα συμβούλια, είναι η βασική μελανή σελίδα σε όλη την υπόλοιπη διαδικασία...
ένας - δυό μονάχα (και η αφεντιά μου φυσικά !) διαθέτουν πολιτική αξιοπρέπεια και καθαρότητα.
πολλές φορές είπα θα φύγω απ' εκεί.
τώρα όμως, που έφυγες εσύ, καπετάνιε, θαρρώ, δεν έχω λόγο πιά, να τα παρατήσω.
εσύ ήσουν ο λόγος που θα τα παράταγα. κι ας έλεγα μύριες άλλες δικαιολογίες στον εαυτό μου.
εσύ τώρα το σκαρί και βίρα τις άγκυρες ... ανάμεσα Μεσόγειο και Τυρρηνικό πέλαγος.
σε μάγεψε η Μεσόγειος.
τι να τα κάνεις τα έρμα, τ' άγρια, τ' απάτητα ; τα δύσβατα και τα κακοτράχαλα ...
στη θάλασσα εσύ... καλοτάξιδος να σαι !
ήλιο και ζεστό αεράκι νάβρεις στη Μεσόγειο.
και κοντά σου η ευχή μου
οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ,
οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς
η ευχή μου κοντά σου ! που πιό αληθινή κι ανθρώπινη ευχή, δεν γίνεται.
φυσικά τρέμω, για την ώρα που θα σταματήσει ζεστό το αίμα και θ' αρχίσει να κρυώνει το τραύμα
.
.
.
.
.
.