.
ξημερώματα Τρίτης
.

τι ήθελα τώρα να χα ;
ήθελα τώρα να χα μιάν ασπιρίνη κι έναν ώμο ν' ακουμπήσω και να κλάψω , να ξεθυμάνω, βρε αδερφέ...
νομίζω πως ασπιρίνη, έχω μιά, στο μπάνιο.
.
διαλυμμένη είμαι.
σπάνε κι οι πέτρες, φυσικά. πονάω παντού, σα να χω φάει ξύλο. και δεν μπορώ να μαζέψω σοβαρά μήτε τη σκέψη μου.
.
είδα κι έπαθα να φέρω το πιάνο. μέρες τώρα κρατάει η απεργία των φορτηγών. μα όταν κάτι πρέπει να γίνει, πρέπει να γίνει, πάει και τελείωσε.
έτσι, πλύθηκε από βραδύς με μύρια ζόρια η σκουπιδιάρα, νίφτηκε, τρίφτηκε, καθαρίστηκε, μοσχοπλύθηκε και κουβάλησε πρωί πρωί το πιάνο.
πιάνο τρία μέτρα, με ουρά, καβάλα στη σκουπιδιάρα και πάμε !
.
εσύ στον Σεπτέμβρη κι εγώ στο φθινόπωρο, discrète και περήφανη φύσει (από χαρακτήρα) και θέσει, δεν θα κούραζα ανθρώπους με το δικό μου "μετά", μα έτσι κι αλλιώς έχω απόψε οχτακόσιους είκοσι τρεις λόγους , να κλάψω από συγκίνηση !
σε μιά μυσταγωγία, απ' το απομεσήμερο ως αργά το βράδυ, σε μιά αληθινή μυσταγωγία, ένα απ' τα καλύτερα βράδια της ζωής μου. το ομολόγησα κι όλα, ένα απ' τα πιό άξια βράδια, της πολύφυλλης ζωής μου.
.
κάπου στο μπάνιο, πρέπει να χω μιάν ασπιρίνη.
κι ύπνο έπειτα,
στη σιωπή.
.
.
.
.
.
.
.