.
μεσημέρι Τρίτης
.

παραλλαγή ...

είδα το βράδυ ένα βασανιστικό όνειρο, που το χα πριν καιρό ξαναειδεί...

έχασα λέει, ένα μικρό παιδί, ίσως δυό, ίσως τριώ χρονώ και το ψαχνα.

πριν μήνες ή πριν κανα χρόνο, που είχα δει πάλι το ίδιο όνειρο, έψαχνα μέσα σε σπίτια, σε σοκάκια, σε εργαστήρια, σε καμαράκια, σε ξενοδοχεία, σε διαδρόμους, ώσπου το βρήκα το μωρό. κι ησύχασα.

χτες, το όνειρο είχε δυό αλλαγές.

πρώτα, είδα από πού, έχασα το παιδί ! σε βράχια απόκρημνα τριγύριζα, από κάτω θάλασσα, και χώρα ξένη.

η δεύτερη αλλαγή, είναι ότι ενώ βρέθηκα στους ίδιους ακριβώς τόπους, στις ίδιες κρυψώνες, στα ίδια στενά περάσματα, σε χώρους με τα ίδια πράγματα μέσα, το παιδί δεν το βρήκα. γύρναγα και ξαναγύρναγα στα δωμάτια, ήξερα πως εκεί πρέπει να ναι, πως εκεί θα το βρώ, μα δεν το βρήκα.


κάποιος στο τέλος, μου το φερε αγκαλιά !

γενικά, δεν δίνω σημασία στα όνειρα...
με εντυπωσίασε όμως, που ξαναείδα το ίδιο θέμα, τους ίδιους τόπους και τα ίδια αντικείμενα !

.

.

μου ήρθαν τόσο καλά μηνύματα σήμερα το μεσημέρι απ' τα δυό χτεσινά αστέρια , που θα τα φυλάξω λέω, βαθειά, σ' όλη μου τη ζωή !
.
.
.
.
.
.