Martin Heidegger

.

"Είναι και Χρόνος"

.

Ελάχιστες σημειώσεις
για θέμα μέγιστο...
.

* οι σημειώσεις μου

είναι γιά προσωπική χρήση
και εντελώς επιγραμματικές

από τις παραδόσεις
του Στέλιου Ράμφου
.

ΙV

ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΕΠΑΝΕΡΜΗΝΕΥΣΟΥΜΕ

ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ

ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ – αποδομητικά

Να αποδομηθεί η ιστορία της ΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ (που αφορά στην ύπαρξή μας)

Heidegger → destructione → χαλάρωση των δεσμών της παραδόσεως → να χαλαρώσει το αρμολόγημα, ώστε να μπορέσει να διεισδύσει μέσα ο στοχαστής , να προσεγγίσει τον αρχέγονο πυρήνα του Είναι.

→ να αφαιρεθούν οι παραδόσεις – ερμηνείες των αιώνων → να πετύχουμε άμεση επαφή με τον πυρήνα.
Το χαλάρωμα θα επιτρέψει να φανερωθεί ο αρχικός πυρήνας – αμβλύνεται η επίδραση της παράδοσης πάνω μας.

Το Είναι, κατά Heidegger→ ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την ΥΠΑΡΞΗ.

Destruere → θέλει να αποδομήσει την παράδοση της φιλοσοφικής σκέψης, από τον Πλάτωνα έως τον εαυτόν του → να επιστρέψουμε στην ξεχασμένη αρχή .

Προς αποφυγήν της ιστορικής αφήγησης, να αναδειχτούν τα αποσιωπημένα ερωτήματα.

Heidegger :
- η λήθη του πρωταρχικού στοιχείου οδήγησε την ανθρωπότητα στα δεινά.

- η χαμένη αρχή, βρίσκεται μέσα στον παρόντα χρόνο / σε ό, τι βιώνουμε.
Η «αρχή στον άπαντα χρόνο»
Υπάρχει η βεβαιότητα του θανάτου


Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ερμηνεύει με προκατασκευασμένες απαντήσεις εκείνο το οποίο πρέπει να προσεγγίζουμε απ’ ευθείας.

Η μεγάλη, μεταφυσική ΠΑΡΑΔΟΣΗ → κιβωτός που εμπεριέχει ένα σύστημα απαντήσων /// Οι απαντήσεις κατοχυρώνουν την μεγάλη, μεταφυσική ΠΑΡΑΔΟΣΗ.


Πρόβλημα και κίνδυνος για τον πολιτισμό :
Η ΛΗΘΗ !
Η λήθη σημαίνει ότι : αυτό που είμαστε, δεν είναι αυτό που νομίζουμε…

Heidegger : να αναγνωρίσουμε την πραγματική μας ΥΠΑΡΞΗ → το Είναι

→ να με κατανοήσω ως ΥΠΑΡΞΗ, ΟΧΙ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.

ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ : μέσα από τις προσχώσεις των πολλών βιωμάτων και βίων, να ανακαλύψουμε την αλήθεια που μας ανήκει.

Ο Πλάτων εισάγει στον Φαίδωνα την ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ , ως τρόπο για να φτάσουμε στην ανάμνηση (βαθιά, στον πυρήνα)
→ Ο νους βρίσκει τον εαυτό του.

Ο Πλάτων μέσα από αυστηρή διαλεκτική φτάνει στη συνάντηση της ψυχής με τις ιδέες. → στον Φαίδωνα απηχεί ακριβώς το σχήμα → ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ.

→ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ ΤΟ ΕΙΝΑΙ.

Πλάτωνας : η ψυχή δένεται με τις ιδέες γιατί είναι ίδια η φύση τους.

Heidegger : το Είναι και η κατανόησή του, είναι το ίδιο πράγμα

Υπάρχει τεράστια θεολογική πείρα – παράδοση του Μεσαίωνα. Ο Heidegger την κεφαλαιοποιεί.
→ να λυθεί - αποδεσμευτεί η αρχική πηγή από την παράδοση

Αν η παράδοση έχει έτοιμες τις απαντήσεις , τότε αποκλείει την δημιουργία της ιστορικής συνείδησης. Η παράδοση διεκδικεί το σύνολο των δυνατών απαντήσεων → Ο μηχανισμός της → τον αποκλεισμό της ιστορικής συνείδησης.

Δεν προχωρείς, αν δεν έχεις ιστορικά ερωτήματα κι αν το σύστημα είναι εκ των προτέρων κλειστό !

Η παράδοση → δομικό στοιχείο της ύπαρξης ενός λαού.
Από μόνη της, για να είναι παράδοση οφείλει να έχει πλήρεις απαντήσεις → ΑΠΟΛΙΘΩΜΑ αν δεν την ανοίξουμε.
Η παράδοση μπορεί να ανοίξει → να θέτουμε ερωτήσεις, αλλιώς έχουμε απολιθώσεις.

Η απώλεια της ιστορικής συνείδησης αποτελεί πρόβλημα.
Η παράδοση ‘κλειδώνει’ όταν αναφέρεται μόνο στον συνολικό χρόνο και δεν τίθενται ερωτήσεις.
Η παράδοση δυσπιστεί στους ανθρώπους → δίνει εξ αρχής όλην την απάντηση → κλειδώνει.

Heidegger :
→ να αποδομηθεί το σκληρό κέλυφος που αποκλείει τις ερωτήσεις.
Μας ενδιαφέρει η συνέχεια, ως ΕΚΣΤΑΣΗ .
Να βγούμε από την τυπολογία της παράδοσης. Μας αναζωογονεί η ζωντάνια και η φρεσκάδα της εσωτερικής μας ζωής.

Το παρών, αφήνεται στο παρόν.

Η λήθη του Είναι → ξέχασμα της καταγωγής
Ξέχασμα ότι ξεχάσαμε.
Η παράδοση είναι η λήθη της λήθης
Η Δύση έχει ξεχάσει ότι ξέχασε.
Η λήθη της λήθης → διπλή πτώση !
→ απολίθωση του χρόνου.

Ο μηχανισμός της παράδοσης πρέπει → το παρελθόν σε παρόν → διαγράφεται το μέλλον.

Το παρόν είναι ιστορικό στην ΕΚΣΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ του – στην μελλοντικότητά του.

Η ίδια η αναζήτηση του Είναι χαρακτηρίζεται από ιστορικότητα → «περιπέτεια».

Heidegger : υπάρχει καταγωγική, αρχαία σύγχυση του κόσμου με το Είναι.
(ασκεί ερευνητική βία, για να μας οδηγήσει στην αφετηρία του Είναι)

→ υπάρχει παρακμή στον Δυτικό πολιτισμό, που συνδέεται με τη λήθη του Είναι

ο Heidegger υιοθετεί ένα κατ’ εξοχήν ηθικό αίτημα → να ερμηνεύσουμε τον άνθρωπο ξεχνώντας τα όντα και μένοντας στο Είναι.
→ Οντολογική διαφορά.

Αυτός όμως, είναι αυταρχικός χαρακτήρας του λόγου→ λείπει το κριτικό στοιχείο
Αν καταστρέψουμε το λόγο, το διάλογο, πάμε σε ολοκληρωτικές κοινωνίες → (εποχή) Ναζισμός.
Η βαθύτερη ουσία του λόγου είναι τα «ΓΙΑΤΙ ;»

Ο Heidegger, αντί κριτικής αναζητήσεως και κριτικού λόγου → ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ = ερμηνευτική ΒΙΑ.
.
.
.
.
.
.
.