Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

.
ακούω τραγουδισμένους τους στίχους του Λειβαδίτη :

.

Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,
τη λάμπα κρατώ ψηλά,
να δούνε της γης οι θλιμμένοι,
να ρθούνε, να βρούν συντροφιά.

Να βρούνε στρωμένο τραπέζι,
σταμνί για να πιει ο καημός
κι ανάμεσά μας θα στέκει
ο πόνος, του κόσμου αδερφός.

Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν,
σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός
κι εκεί καθώς θα μιλάμε
θα ’ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.
.


.

.

.
τη λάμπα κρατώ ψηλά, Χριστέ μου, εσύ μονάχα ξέρεις πόσο ψηλά ...

.

.

.

ακεφιά, ηθικό κακό.

δοξολογίες σήμερα, παρελάσεις, κόσμος πολύς, λόγια, λόγια, λόγια, πολλή ψευτιά κι υποκρισία κυκλοφορεί ένα γύρω...
μακριά απ' όλ' αυτά ήθελα να μαι, σ' ένα κονάκι μονάχη. εκεί να λειτουργώ.

.
αντ' αυτού, με κόσμο πρωί - βράδυ.
θα δούμε, πώς θα εξελιχθεί όλο αυτό...

.

γυρνώντας απόψε σπίτι, ο Μιχαήλ Άγγελος μου έφερε να διαβάσω τις σημειώσεις του, στο τετράδιό του :



Παράπωνα

η τηλεώραση μένει πολοί ώρα ανοιγτεί.
η μαμά μιλάει πολοί με το σκάιπ.
ο μπαμπάς έφειγε.
η Άννα έφειγε.
και ο αδελφός μου δεν θέλοι πολοί την μπάλα.
.
.
.
παιδί που βάφτισα κι εγώ !
.
.
παρακολουθώ τα μαθήματα, δουλεύω πολύ για να σκέφτομαι λίγο.
.
κέφι μηδέν.
στο πάτωμα.
τίποτε άλλο.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.

2 σχόλια:

Roadartist είπε...

...Μα ήταν ωραίες οι σκέψεις του, γιατί δεν είχανε ψέματα! Τα παιδιά τουλάχιστον λένε την αλήθεια!
Ξύπνησα πρωί, έγραψα κάποιες σελίδες της μιας εργασίας, κατέληξα πως ο καθηγητής είναι θεότρελος (σκέφτηκα να σου στείλω λεπτομέρειες, μα ήδη είχα στείλει αρκετά και δε ήθελα να σε ζαλίζω (και) άλλο). Μετά έκανα μια βόλτα με το ποδήλατο, πήγα μέχρι του Φιλοπάππου. Μετά επέστρεψα και είδα μια ταινία που ήθελα να δω από πέρσι και το άφηνα. Κατ' άλλα ηθικό όχι και τόσο ακμαιότατο, μα εντάξει, θα δούμε. Φιλάκια.

foteini είπε...

@
στείλε ό, τι θέλεις.

δεν με ζαλίζεις εσύ. είμαι ζαλισμένη από μόνη μου :)