Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

.
αναρωτιέμαι, αν προσφέρω τίποτα σε κανέναν, εδωδά που βρίσκομαι...
συνεργείο η αγάπη σου, αυτό λέει η καρδιά μου, αυτό λέει η ψυχή, το μυαλό κι όλες οι αισθήσεις, που βρίσκονται αυτόν τον καιρό στην απόλυτη εγρήγορση.
ποτέ δεν έχουμε σωστά και ολοκληρωμένα αξιολογήσει το "συνεργείο η αγάπη σου". ωσότου έρχεται μιά περίσταση, που σκέφτεσαι: δεν υπάρχει, πραγματικά δεν υπάρχει τίποτε άλλο να κάνω, απ' το να παίξω τον ρόλο συνεργείο η αγάπη σου.
κι ίσως είναι κι αυτός ένας βασικός ρόλος... ποιός το ξέρει ;
.
απόψε μ' έπιασε η βροχή στο δρόμο, γυρίζοντας μέσα απ' το πάρκο.
χοντρές στάλες και βαριές, πλατς - πλατς - πλατς, αργά στην αρχή, μικρή γοργή μπόρα έπειτα, σύννεφο είναι, περνάει, έρχεται τ' άλλο σύννεφο, περνάει κι αυτό.
ησύχασε η θάλασσα, κόπασε ο αέρας, δεν έχει βοή απόψε να με τρομάζει, το σκυλί ξαπλώνει στα πόδια μου, όσο είναι νωρίς ακόμα και κυκλοφορούν έξω άνθρωποι θα το βγάλω ένα γύρω μιά μικρή βόλτα.
.
νωρίτερα καθίσαμε στην πόλη με φίλη αγαπημένη, σε όμορφο τόπο διακριτικά φτιαγμένο, βιβλία παντού, βιβλία κάθε λογιώ στα ράφια , ραφινάτες βαθειές γαλλικές πολυθρόνες και καναπεδάκια, χαλαρή τζαζίστικη μουσική, αφίσες και ανεμιστήρες Καζαμπλάνκα, ζεστά ποτά, ροφήματα και σπιτική γαλατόπιτα.
τι καλά, όταν έχεις κοντά σου ανθρώπους να μπορείς να κουβεντιάζεις...
και πώς αλλιώς να κάνεις, αφού μήτε φωνή, μήτε ακρόαση ;
ας είναι καλά όμως οι άνθρωποι, όλη μέρα το τηλέφωνο δεν σταματά να χτυπάει...
.
χτες βράδυ έφτιαξα τυρόπιττα και κουνουπίδι ω γκρατέν. ήρθαν παιδιά κι έφαγαν.
σήμερα έψησα μοσχαρίσιες μπριζόλες με λίγο βραστό κουνουπίδι σαλάτα, που είχα κρατήσει από χτες. μοιράστηκα τη δική μου μπριζόλα με τον Πέπε, μιας και δεν έχει όρεξη να φάει τη σκυλοτροφή.
αύριο πρωί θα φτιάξω βραστό σούπα και θα φωνάξω τα παιδιά, αν θέλουν, να τα φιλέψω.
το όλον σύστημα χρειάζεται και τέτοιου είδους υποστήριξη...
.
η ώρα εννιάμιση.
έβγαλα το σκυλί περίπατο στο πεζοδρόμιο με τα φύκια.
τα σύννεφα έφυγαν απέναντι κατά την Ήπειρο, πάνω απ' τη θάλασσα βλέπω ένα ένα όλα τ' αστέρια, ξαστέρωσε ο ουρανός, γλυκός είν' ο καιρός, μπόρα ήταν και πέρασε.
βαδίζω αρκετά όλη μέρα. πάω, έρχομαι, πάω, έρχομαι, κάνω όλες τις δουλειές περπατώντας.
.
.
.

Θεέ μου πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα βουνά
Θεέ μου πρωτομάστορα μ' έκλεισες μες στη θάλασσα
.
.
.
.
.
.

4 σχόλια:

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Που είσαι καλό μου;;
Κέρκυρα;; Ελπίζω!
Γύρισα και αναρρώνω αλλά αν είσαι εδώ γράψε για να βρεθούμε Σ/Κ

foteini είπε...

@
θα είμαι εδώ και αύριο, Παρασκευή.
σάββατο πρωί επιστρέφω Αθήνα.

αν δεν μπορείς, δεν πειράζει.
δεν θέλω να πιέζεστε.
να φροντίσεις την υγεία σου.
θα βρεθούμε την επόμενη φορά.

σε φιλώ :)

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Είμαι σε ανάρρωση από χειρουργείο που μου προέκυψε στην Αθήνα που είχα πάει απλώς για εξέταση.
Είμαι σπίτι στο κρεββάτι ως επι το πλείστον.
Θα ξανάρθεις στην Κέρκυρα; Πότε;
Θα βρεθούμε οπωσδήποτε!!

Για την ώρα αν θέλεις μπες εδώ:
http://anemondixtia.blogspot.com/2010/11/blog-post_12.html
και δήλωσε συμμετοχή σε ιστορία.
Σπίτι που είμαι τώρα, ειμαι όλο στο ίντερνετ και άρα γράφω..

foteini είπε...

@

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ !


:)