.
ΚΑΛΗ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ
να είναι το 2011 !

πρωί
.
Η πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Βιέννης βρίσκεται σε εξέλιξη. Η εθνική φωνή μεταδίδει.
Πορευόμαστε ανάμεσα σε βαλς, σε πόλκες, σε καντρίγιες και σε μαρς.
Πολύ ήσυχος, ονειρικός κι απαλός μου μοιάζει τούτος ο μαέστρος. o καινούργιος μαέστρος της συμφωνικής της Βιέννης. Σκέφτομαι ότι απαλός μονάχα φαίνεται. Κι ότι για να διευθύνει αυτόν τον οργανισμό και για να έχει τέτοιο μουσικό αποτέλεσμα, σκληρός, σκληρότατος λίθος θα είναι... Μου θυμίζει τον παιδικό φίλο μου τον μαέστρο - εκ Βιέννης ορμώμενο - τον Αντώνη Β.

Κάθε πρώτη του χρόνου, μας κάθιζε ο πατέρας μου στον καναπέ κι ακούγαμε τη συναυλία...
Ο ωραίος, γαλάζιος Δούναβης !
Τα λαϊκά τα ανακάλυψα και τα μεράκλωσα μόνη μου. Αργότερα.

Αχ, αν είχα ένα μουσείο !
Όλο το ασύνταχτο και καιροσκόπο ασκέρι, θα το βαζα να δουλέψει για τους ανθρώπους και την πόλη. Ένας προσανατολισμός χρειάζεται...
Κι έπειτα θα κάναμε συναυλίες στο μουσείο ! (όνειρα!...)
Όμως,
ό, τι ήταν μπορετό να γίνει ως εδώ, έγινε...
Από σήμερα και επίσημα σε... αγρανάπαυση...
Ας αναλάβουν άλλοι. Που σημειωτέον, σκατά θα τα κάνουν, αλλά ας τα κάνουν.
Με ζορίζει αυτή η ιστορία, βαθειά μέσα μου.
Έχουν αρχίσει διάφοροι κύκλοι και μου συζητάν άλλες προοπτικές, πολύ σοβαρές.
Δεν συζητώ όμως πιά εγώ. Δεν μπαίνω ξανά σε τέτοιες κουβέντες. Δεν μπαίνω. Δεν ξαναμπαίνω, λέω.
Ολοένα κουβέντες "είσαι απ' τα ελάχιστα υγιή, ηθικά και άξια στοιχεία", προσπαθούν κάτι να κάνουν.
Δεν θέλω όμως. Ως εδώ.

Άξιον το υπηρετείν, αλλά η κοινωνία μας πιά έχει γίνει σκατά. Και τα περιβάλλοντα είναι βαρειά αρρωστημένα. Και η προσωπική φθορά για να τα βγάλεις παλληκαρίσια πέρα, είναι τεράστια...
Το "επικροτώ που αυτοβούλως έφυγες" καθοριστικό, όπως και η κάθε κουβέντα...
.
.

.

.

Στο μεταξύ μεσημέριασε και το πλήρωμα γύρω μου, κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Άλλος σε κρεββάτι, άλλος στον καναπέ, η μικρή μου αλεπού πάνω στο χαλί, στα πόδια μου.
.
5 το πρωί πλάγιασα χτες.
όταν φύγαν όλοι κατά τις τρεις, άνοιξα τα τζάμια ν' αερίσω το σπίτι, έβαλα ποτήρια και πιάτα στο πλυντήριο, μάζεψα τα πάντα, συγύρισα τα δωμάτια, έπλυνα τους νεροχύτες, να σηκωθώ το πρωί με την ησυχία μου, να είναι όλα καθαρά.
.
ευχαριστήθηκα που τους είδα. είναι εξάλλου συνήθεια εικοσπέντε χρόνων να τους μαζεύω εδώ βράδυ πρωτοχρονιάς.
έτσι θέλω να μάθουν τα παιδιά μου, συνδετικοί κρίκοι να γίνονται, να μη φοβούνται την κούραση, να νοιάζονται για τους ανθρώπους.
εφέτος φυσικά ήσαν τα πράγματα αλλιώς.
η Ελένη έφυγε πριν λίγο καιρό και η Διώνη μου δεν είχε τα κέφια της. μήτε η μάνα μου.
ο Φιλήμονας έφυγε παραμονές γιορτών. αυτό ήταν το βαρύτερο. κι ο Στέλιος έχει τα χάλια του. κι η Κατερίνα.
μήπως όμως είμαι εγώ καλά ;...
είδα τη Ματίλντα και το Δημήτρη μου, κουβεντιάσαμε λίγο, εντάξει.
"την ποίηση που μου χες πάρει, την ξεσκόλισα όλη" λέει ο Δημήτρης. χτες του δώρισα τον Ζαρατούστρα. Βλέπω λίγο σ' αυτόν τον εαυτό μου, γιατί είναι παιδί αμίλητο και κρυφό.
Και τα τρίδυμα. Το καθένα με τον χαρακτήρα του. κι ο Οδυσσέας. και τα δύο της Σούζης.
Εικοσιδυό άτομα, τα περισσότερα παιδιά. από 18 ως 25.
Créer des liens.
.
.
.
βράδυ
.
λέω να πάω να πλαγιάσω. σχετικά νωρίς.
διαβάζω στο κρεββάτι τον "βιβλιοΜέντελ".
έχω πλάϊ μου την δεύτερή μου Οδύσσεια / Καζαντζάκη - Κακριδή.
θα την αρχίσω αυτές τις μέρες, αν όχι αύριο.
σε δυό εκδόσεις που την βρήκα - από καλούς εκδοτικούς οίκους -, υπάρχει μονάχα η μετάφραση. το νεοελληνικό δηλαδή κείμενο. δυσανασχετώ και θυμώνω.
ψιλά - ψιλά γραμματάκια, προφανώς για να συντομέψουμε τις σελίδες και επιπλέον λείπει το αρχαίο. μισές δουλειές και προχειράντζες μου φαίνονται αυτά, που αδικούν το έργο, αδικούν φυσικά και τους εκδότες.
.
ξαναβγάζω εαυτό αχινό. περίβλημα αγκαθωτό.
σκέφτομαι...
ως τώρα θαρρούσα ότι απ' τους γραμματικούς χρόνους, μονάχα ο αόριστος μ' ενοχλούσε. ανακάλυψα πως το ίδιο με πονάει κι ο μέλλοντας.
συνεχίζει να με εκφράζει και να με απασχολεί ο ενεστώτας χρόνος. έτσι είμαι. αυτό θέλω. τον ενεστώτα ή τίποτα.
τίποτα.
τίποτα καλύτερα.
μήτε την απονιά του αορίστου
μήτε τη συγκατάβαση του μέλλοντα χρόνου.
έτσι κι αλλιώς δεν μ' αρέσει η συγκατάβαση. δεν είν' για μένα η συγκατάβαση. δεν μου ταιριάζει. δεν μου πρέπει. δεν μου αρμόζει.
.
η πρώτη μέρα του 2011 τελειώνει.
πάω για ύπνο.
.
.
.
.
.