.

signature
foteini
.

.
δεν στό χει ποτέ πει, μα εκεί μέσα βαθειά, κατεβαίνοντας τα εννιακόσια είκοσι ένα ακριβώς σκαλοπάτια, θα βρείς να κείτεται ένα πολύ παλιό πηγάδι.
στο βάθος, στο παλιό πηγάδι, κυλάει ακόμα ατίθασα, γοργά ο ξακουσμένος ποταμός !
έτσι είναι !
ίσως να νιώσεις έπειτα απ' αυτό, γιατί εκείνη ζει αλλοπαρμένα...
γιατί, προτού την πάρεις Εσύ σύντροφο, στου κόσμου το ατέλειωτο ταξίδι, την έπαιρνε ο ποταμός στα παιδικά της όνειρα και την ταξίδευε.
την πήγαινε πέρα μακριά το μεγάλο ποτάμι. την πέρναγε από δρόμο ιερό, την έβγαζε σε καλαμιές ανάμεσα και σε Αττικούς κάκτους, πλάϊ σε κυρά θλιμμένη, αμίλητη, καθιστή σε καρέκλα περίτεχνη.
πλάϊ σε ωραίο ταύρο μαινόμενο την έβγαζε ο ποταμός, και στον παλαιό μας Άη - Δρουγγάρη, το παλληκάρι, ός "εγένετο επί Τεισάνδρο άρχοντος" .
εκεί, όπου είχαν μες τη λάσπη τις παράγκες τους οι τεχνίτες του ταπεινού πηλού και οι αγιογράφοι αγγείων ερυθρόμορφων.
.
δεν στό χει πει ποτέ, μα την νανούρισε το ποτάμι !
τραγούδια και κελαριστές μουσικές της έμαθε. και τα συρίγματα του νερού, σαν διαπερνά τις φλέβες της γης. και ιστορίες αλαφροίσκιωτες τα βράδια στις όχθες του άκουγε, όταν ήταν παιδί.
.
στου πηγαδιού τον ασώματο πάτο, μόλις κατέβει σκαλοπάτια εννιακόσια είκοσι ένα, κοιτάζει πάντα - ως σήμερα -, το αρχαίο νερό ατίθασα, γοργά να τρέχει.
.
.
.
.
.
.
.