.
σημείωση
από την viola odorata
.
από μένα δε θα ακούσεις σπουδαία λόγια. μήτε μεγάλα.
εκείνο που νιώθω, το νιώθω μέσα μου. και το κρύβω βαθειά, ακόμα πάρα μέσα.
μέσα κοιτάω, όπως από παιδί έχω εκπαιδευτεί, κι όπως συνέχισα κατόπι να σπουδάζω στο σχολειό σου.
απ' τη σχολή σου, να ξέρεις, δεν γίνεται να βγάλεις πολλούς "λειτουργούς". να το ξέρεις και να μη σε αγχώνει αυτό. μήτε να σε κουράζει. πολλοί, γιά πολλά χρόνια κάθονται στα θρανία σου, λίγοι θα ρουφήξουν τη γνώση που έχει αυτά τα συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα κι ακόμα λιγότεροι θα την κάνουν βρώση και πόση τους. Εσύ, να μην κουραστείς.
οι λίγοι είναι το κέρδος... και ο ένας !
λειτούργησα πολλά χρόνια ως δάσκαλος. γνωρίζω τι λέω.
αυτός ο ένας, είναι ως παιδί σου. παιδί σου. συνέχεια του στοχασμού σου, της απορίας, της αμφιβολίας σου, της θλίψης σου, της δύναμής σου, της ανημπόριας , του αγώνα σου, της ζωής σου εντέλει.
αυτό ακριβώς είναι τα παιδιά μας ! μέσα στο DNA τους φέρουν τα χαρακτηριστικά.
άραγε, να θυμάσαι τον Αινεία, που έφερε τον πατέρα ; δεν γινόταν να μην τον "φέρει"... είναι κάτι αυτονόητο και γίνεται αυτόματα.
.
από μένα δε θα ακούσεις σπουδαία λόγια. μήτε μεγάλα.
ποτέ δεν θ' ακούσεις να παπαγαλίσω κολακείες, κριτική εν είδει εμπορικής διαφήμισης, γιά ν' ακούσει ο κόσμος , κι εσύ πρώτα πρώτα...
πολύ πιό φρόνιμα, πιό σεμνά, πιό ταπεινά, λειτουργεί ο αληθινός θαυμασμός, το σέβας, η αληθινή αποδοχή και η αγάπη.
είπα : ό, τι καλό, ό, τι θεϊκό, το φέρουμε μέσα μας, χωρίς ξεφωνητά.
σκύβω το κεφάλι και δέχομαι την κοινωνιά σου, σώμα και αίμα.
με συντριβή.
.
sous l' ombre
.
.
.
.
.
.