Είδα μιά πεταλούδα.
Είδα πολλές πεταλούδες δηλαδή. Όλες σχεδόν ήσαν λευκές, μικρές ή μεγάλες. Διάφανες. Στριφογύριζαν στον ήλιο σα λωλές.
Μετά είδα μία σκουρόχρωμη. Μεγάλη αυτή. Πεταλουδομάνα.
Το κορμάκι της ήταν απαλό κίτρινο αλλά οι φτερούγες οι πλατειές ήσαν βαθύ σχεδόν πορτοκαλί. Γύρω τριγύρω τα τελειώματα μαύρα. Ή σκούρο καφέ ήταν αυτό ;
μπα, μαύρο.
.
.
.
.
.
2 σχόλια:
Κι ήταν αυτές οι Στιγμές που ξεκούρασες το βλέμμα..νομίζω.
Όλα τα μαύρα και τα καφέ θα γίνουν Φωτεινά, Φωτεινή και διάφανα Φτερά..
Πρωινά Φιλιά
@
ευχαριστώ, βασίλισσα,
που είσαι εδώ,
παρ' όλην
τη στραβοξυλιά που με δέρνει...
στέλνω την αγάπη μου.
Δημοσίευση σχολίου