Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

.
έφυγε χθες και η μαμά του Στέλιου.
ξεκουράστηκε... πολύ καιρό ήταν σε κώμα.
από μιά πλευρά, ευτυχώς που δεν καταλάβαινε ... δεν είδε να φεύγει ο Φιλήμονας.
σήμερα στην κηδεία, την ώρα του καφέ το μεσημέρι, συζητούσαμε. "τι θέλεις εσύ εδώ, παιδί μου;" θα απορήσει μόλις ανέβει στον ουρανό και τον δει, λέγανε τα παιδιά και γελάσανε...
τι τα θες ; δεν έχει κηδεία χωρίς γέλια και γάμο δίχως κλάμματα, λέει ο λαός...
ήρθε ο Φαίδωνάς μου.
διπλό φοβερό χτύπημα μέσα σε δυό μήνες. μπαμ, μπαμ.
όταν ζεις μακριά, είναι ακόμα χειρότερο το χτύπημα.
.
ανέβηκα ως τον τάφο του πατέρα μου.
είχα πολύ καιρό να πάω.
.
μετά ανέβηκα στα Βριλήσσια γιά την Ιστορία.
6 αρχίζει το μάθημα. πάμε απ' τις πέντε γιά να βρούμε θέση.
πεντέμιση είναι τίγκα η αίθουσα. μαλλώνουνε γιά τα καθίσματα. δεν τους αντέχω.
τώρα φέρνουνε σκαμνάκια απ' το σπίτι και κάθονται τριγύρω και κατάχαμα.
το τρίωρο, όσο να πεις, είναι μιά πανδαισία !
.
.
.
.
.

2 σχόλια:

Emelia είπε...

Καθημερινές μικρές στιγμές λογικής τρέλας... Ο έλληνας όπου πάει θα βρει λόγο για να γκρινιάξει αλλά όταν έρχεται η ώρα του αποχαιρετισμού είναι εκεί!

foteini είπε...

@
Emelia,
νοιώθω άσχημα να απουσιάζω καιρό
απ' τα ωραία σας !
κι ευχαριστώ που εσείς είστε εδώ
και δεν με συνερίζεστε...

σου στέλνω φιλία
και φιλιά.