.
αστέρια έχει απόψε ο ουρανός και λίγα άσπρα σύννεφα
.
προχτές όλη τη νύχτα στον ύπνο μου έβλεπα τη συμμαθήτριά μου, τη Στέλλα. ξύπνησα το πρωί και τη σκεφτόμουνα διαρκώς. θα έχω και δεκαπέντε χρόνια να τη δω... σκεφτόμουνα όλο το πρωί τις κουζουλάδες που έκανε όταν είμαστε στο λύκειο. φίλες αγαπημένες είμασταν.
μετά βγήκα με τη θεία μου τη Σωσώ.
καθίσαμε στο café του Κυκλαδικού Μουσείου, κι όπως έπινα το κρασάκι μου και κουβεντιάζαμε ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα η Στέλλα ! δεν πίστευα στα μάτια μου... τι να πω ;... τι να πω ;...
.
συνεχίζω με γοργότερο ρυθμό να φτιάχνω βιβλία και βιβλιοθήκες. μου κάνει καλό να τα βλέπω όμορφα τακτοποιημένα. ξαναβρίσκω και τακτοποιώ βιβλία που έψαχνα τα τελευταία χρόνια.
όταν τελειώσω αυτή τη δουλειά θα αισθανθώ καλύτερα
.
πήγα κι ένα σινεμά. Unknown - άγνωστος. εντάξει ήταν, δυνατό θρίλλερ και Αμερικανιά βεβαίως βεβαίως.
ίσαμε να καταλάβω τι γίνεται, απορούσα γιά το πώς ο βιολόγος καθηγητής οδηγούσε και έδερνε σαν επαγγελματίας εγκληματίας... πολύ ξύλο λέμε...
.
από χτες σταμάτησαν εντελώς να με πληρώνουν. να δούμε ως πότε... φυσικά θα τον πάρω αναδρομικά κάποτε το μισθό (μάλλον...), μα τώρα όλα είναι δύσκολα.
μου κακοφαίνεται, αλλά λέω ο.κ., δε θα πεθάνουμε κι όλα γιά το παλιοχρήμα...
.
κατά τα άλλα, άκουσα σήμερα πολλή μουσική, λαϊκή
.
τελειώνω την "πείνα και τη δίψα" του Ιονέσκο. στενάχωρο είναι. αντιπροσωπευτικό (νομίζω) θέατρο του παραλόγου, μα με στεναχωρεί αυτό το έργο. χειρίζεται κάποιες τρομακτικές αλήθειες, σ' όλη την αλληγορική σκηνή με τους καλογέρους...
.
έχω άλλη μιά καινούργια μαντήλα. ίσον δύο καινούργιες, πανέμορφες.
η πρώτη κλασσική, σε γήινα χρώματα, με μικρά λαχούρια που μ' αρέσουν κι αυτή η σημερινή λίγο χίπικη, όλη δαντέλα στο χρώμα της άμμου. θα τις φοράω εναλλάξ.
.
αύριο θα γεμίσω κανελλόνια. αν έχω κέφι το πρωί, θ' ανοίξω και φύλλο γιά πίτα.
.
Κυριακή μου.
-κι ας το λένε όλοι αυτό το "μου".
δε με νοιάζει... δεν αλλάζει αυτό την ουσία των πραγμάτων... η ουσία και η αλήθεια είναι μία και μοναδική-
.
.
.
.
.
.