.

Χτες βράδυ, Σάββατο , είδα τον φίλο μου το Βύρωνα, με το φίλο του τον Λευτεράκη.

Δύο αστείρευτες πηγές χιούμορ και γνώσης μαζί.

Εκ Κωνσταντινουπόλεως ορμώμενοι και οι δύο, πολίτες του κόσμου και οι δύο, κρατάν τη συζήτηση σε εκπληκτικά πράγματα και τους κοιτάζω πάντα όταν μιλάν, με δέος και με το στόμα ορθάνοιχτο, σα χαζοπούλι.

Άκουσα ψες ιστορίες και πράγματα για τον Ελληνισμό της Πόλης, για τον Βόσπορο, για τα περίφημα «γιαλί» του, για τον Κεράτιο κόλπο, για τη Μαύρη θάλασσα, για την Πρίγκηπο και τη Χάλκη, για τα παράλια της Μικρασίας, για μονές, εκκλησιές, ανασκαφές, ευρήματα, αυθεντικές, ανθρώπινες ιστορίες, η ιστορία μέσα στην Ιστορία – αυτήν με το κεφαλαίο Ι.

Καταλήξαμε γύρω στις δυόμιση το ξημέρωμα να συζητούμε για την «έψηση» του αγίου μύρου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, από τον «Οφικιάλιο Άρχοντα 1^ο Μυρεψό», που όμως είναι μια μεγάλη ιστορία και θα προσπαθήσω κάπως να την καταγράψω τις επόμενες μέρες…

Τους άκουγα να μιλάν για τον Πόντο, για την Αζοφική Θάλασσα ( Μαιώτις – όπου το όνομα Μαιώτις ανήκε στην μητέρα δεν θυμάμαι τίνος βασιλέα).

Πώς ο Ιγνάτιος, μητροπολίτης Καφαντιανής και Γοτθίων, με το εικόνισμα της Παναγίας ανά χείρας έφθασε βόρεια, στην Πετρούπολη (άλλη Πετρούπολη είναι αυτή) στον ποταμό Don, όπου η γη είχε παγετώνες κι ήταν αφιλόξενη, έτσι παρεκάλεσε την Μεγάλη Αικατερίνη να τους δώσει άλλη γη.

Πορεύτηκε έτσι και ίδρυσε την Μαριούπολη – από τον Ελληνισμό των Ιονίων νήσων, την μητροπολιτική Ελλάδα και όσους ακολούθησαν το 1767-8 τον Ρώσικο στόλο , στα παράλια της Αζοφικής.

Η μητρόπολη που υπάρχει σήμερα εκεί, έχει κτισθεί με χρήματα των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης.

.

.

.

Μακάρι να καταφέρω κάποτε να βρεθώ μαζί τους «εις την Πόλιν» ή στα παράλια ! πού να χεις τέτοια τύχη να ταξιδέψεις σε αυτούς τους τόπους με ανθρώπους που γνωρίζουν κάθε γωνιά σαν τη χούφτα τους…

.

.

.

Το Σάββατο όμως ξεκίνησε καλά απ' το πρωί, αφού -στην έτσι κι αλλιώς δραματική εκποίηση των ειδών του θεάτρου-, είχαμε την τύχη ν’ αγοράσουμε πάμφθηνα προσεγμένες εκδόσεις θεατρικών προγραμμάτων, με το έργο μέσα.

.

Μόλις μπορέσω, θα ξεψαχνίσω λίγο λίγο τα βιβλία που πήρα.

.

Αγόρασα πάμφθηνα κι ένα σκηνικό κομμάτι, από το έργο «ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες», ένα ωραίο ξύλινο καράβι του Γιώργου Πάτσα, όπου το θεωρώ σπουδαίο απόκτημα και δεν χορταίνω να το κοιτάζω …

.

.

Αυτά είναι τα νέα, μικρέμουΜόζαρτ.