..

στο κελί ...
.

ξημερώνει Κυριακή.
μη μου φοβάσαι.
.
ανεβήκαμε πρωί πρωί με τη Μ. στο βουνό. κάναμε 5 χιλιόμετρα.
πέρασε μπροστά μας και μιά αλεπού ! κατέβηκε τρεχάτη, διέσχισε το δρόμο και πέρασε στην απέναντι μεριά, κοκκίνω και φουντωτή.
οι άνθρωποι φώναζαν όλοι μαζί "αλεπού ! αλεπού !" . Σαββατοκύριακο το βουνό έχει κόσμο πάνω ! πηγαινοέρχονται άνθρωποι, μιλάν μεταξύ τους, άλλοι τρέχουν, άλλοι κάνουν ασκήσεις, άλλοι παν γρήγορα, άλλοι αργά...
το απολαμβάνω...
όπως το περίμενα, έκρηξη των χρωμάτων. αυτή την εποχή υπάρχει κίτρινο, μωβ και λευκό.
κίτρινα τα σπάρτα ολάνθιστα, έχω πάντα στο νου μου τους στίχους του Δροσίνη "τις αργυρές αγράμπελες και τα χρυσά τα σπάρτα, όλα γιά σένα τάκοψα, κι έλα καλή μου, πάρτα!"
κι έπειτα, θυμάσαι που σου ξαναείπα γιά τις άγριες παιώνιες ; μώβ και λευκές ! γεμάτα τα βράχια, οι χαράδρες, οι κορφούλες, οι άκριες του δρόμου.
το θυμάρι του Υμηττού πρασίνισε σιγά σιγά, μα δεν είναι τώρα η εποχή γιά το μυρωδάτο μωβ ανθάκι.

τέλος κατέβηκα, πήρα το σκυλί και γραμμή ίσα στο κελί...
καθάρισα γαβράκια και τα πάστωσα με αλάτι, ξύδι και σκορδάκι.
το βράδυ ήρθαν ξαφνικά η Μαρία μου με τον Κωστάκη. έτσι, τον γιορτάσαμε εδώ !
όταν έφυγαν τριγύρισα και είδα τις δυό άρκτους και την Κασσιώπη.
δεν έχει φεγγαράκι απόψε.