.
καιρό τώρα σκέφτομαι, ότι αν υπάρχουν αλήθειες, δε μένει παρά να αποδειχτούν...
.
.
νομίζω πως τα λόγια του τραγουδιού (του Σουγιούλ ;) "πάμε σαν άλλοτε", τάχει γράψει η Έλλη A.
μπορεί όμως να κάνω και λάθος, και να το μπερδεύω με κάποιο άλλο...
η Έλλη... σπουδαία γυναίκα ! με θάρρος κι απαντοχή ... ευρύτητα, καλλιέργεια και χιούμορ.
.
.


δεν ξέρω πιά, τι να λέμε στα παιδιά...
.
μου συνέβη κάτι απόψε, που με σοκάρισε.
δέκα το βράδυ θάταν, με πήρε τηλέφωνο η Math.
απ' το Βερολίνο.
κλαίγοντας.
τρόμαξα.
"τι έπαθες, παιδάκι μου ;"
πάλι κλάματα...
"τι έπαθες, παιδάκι μου ;"
λυγμοί ... "σε πήρα γιατί εσένα σε λατρεύω"
ακόμα πιό τρομαγμένη εγώ "τι έπαθες, παιδί μου ;"
"ΠΗΡΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ, ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (!)
ακούμε φοβερά πράγματα εδώ ... πες μου ακριβώς τι γίνεται..."
κόκκαλο εγώ ...
..
κουβεντιάσαμε Αθήνα - Βερολίνο, τρία τέταρτα της ώρας ...
παιδιά με γερό μυαλό, χαρακτήρες διαμάντια, με γερές σπουδές και καλές τέχνες, παιδιά με προσωπικότητα, που ΔΕΝ θέλουν να μείνουν να δουλέψουν έξω, που θέλουν να γυρίσουν στην Ελλάδα, "πρέπει να γυρίσουμε, γιατί είναι αμαρτία να φύγουμε οι νέοι απ' τον τόπο μας..." , και που δεν ξέρω πιά, τι πρέπει να τους λέμε...
αληθινά δεν ξέρω !
.
πώς να τους εξηγήσεις, γιά την Ελλάδα, που τρώει τα παιδιά της...
κι άντε το εξήγησες... πώς να το κατανοήσουν ;
και με τι τρόπο να τα ενθαρρύνεις ;
.
.
.
.
.

.