Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

.
αν γνώριζες το μυστικό μονοπάτι
κι αν πότε - πότε διάβαινε απ' εδώ το ευλογημένο βήμα σου,
.
αν τούτο εδώ δεν ήταν παρά ένα παντέρμο cahier de notes καλά χωμένο μες σε πυκνά φυλλώματα και σε μισό σκοτάδι,
.

αν αποφάσιζες κάποτε, να κάνεις θρύψαλλα το γυάλινο τείχος,
αν μπορούσες να σπάσεις τον πυρήνα των λέξεων και να εννοήσεις την καθαρή αλήθεια τους,
αν γινόταν ακόμα και τον πυρήνα της σιωπής να τσακίσεις, για να εννοήσεις τη δική της βασανιστική αλήθεια,
αν γινόταν να αντιληφθείς την απαντοχή του χρόνου που πέρασε και αυτήν του χρόνου που θάρθει,
αν διέκρινες την πίστη εις ορατά τε πάντα και αόρατα,
αν άγγιζες με το χέρι σου την ζέστα που έχουν τα δάκρυα
ή ακόμα, και το πικρό που κρύβει μέσα της η περηφάνεια
.
ίσως
τότε,
κάποτε,
να
ερχόσουν...




2 σχόλια:

ξωτικό είπε...

Τα λόγια όσο πάνε και μου κρύβονται περισσότερο ....
Μια ζεστή καλημέρα ήθελα να πώ ,και να ξαποστάσω μια στιγμή στους απίθανους ίσκιους σου !!!!

foteini είπε...

@
καλημέρα, νεράϊδα !

τα λόγια...
όταν νιώθεις πως τα λόγια
σε ώτα μη ακουόντων,
καλύτερα να τα καταπίνεις τότε μέσα σου.

:)