.
από τη συλλογή μικρών γραπτών "m p t."
. .
"του έχει γράψει ένα γράμμα. όχι ένα μεγάλο γράμμα, σαν αυτά που του στελνε άλλοτε ...
δεν τολμάει πιά να τα κάνει αυτά... η σιωπή που συνόδευε πάντοτε - μες τα χρόνια δηλαδή - τα γράμματά της, ήταν ενδεικτική γιά την πρόθεσή του. μα αυτή, χρόνια ολόκληρα δεν καταλάβαινε...
έτσι ήταν φτιαγμένη, και δεν θα μπορούσε ν' αλλάξει τώρα. αυτή, που στη ζωή καλιγώνει ψύλλο, όταν πέφτει κάπου με τα μούτρα, έτσι είναι, δεν καταλαβαίνει.
θα σιάξουν τα πράγματα, έλεγε διαρκώς με το νου της, θα αλλάξει ο καιρός και θα φυσήξει αλλιώς ο άνεμος, έλεγε μέσα της.
στο μεταξύ περίμενε.
το "περίμενε" δηλαδή, δεν είναι κανα σχήμα λόγου, μήτε καμιά κουβέντα του αέρα.
το "περίμενε", γιά άλλους ανθρώπους εκφράζεται έτσι, γιά άλλους αλλιώς...
γιά κείνην, το "περίμενε" έχει γίνει τρόπος ζωής. τι ζωής δηλαδή...
ζωή είν' αυτή να περιμένεις πάντα; ζωή είν' αυτή, μόνο να περιμένεις;
φαίνεται όμως, πως ζωή είναι ...
.
του έχει γράψει ένα γράμμα. σιωπηλό γράμμα, γελαστό, με κρυμμένα βαθειά τα δάκρυα. τόσο πολύ βαθειά, που κανείς δεν θα τα δει, κανείς δε θα τα καταλάβει. μήτε εκείνος φυσικά, αν υποθέσουμε ότι κάποτε αυτό το γράμμα θα έπαιρνε ένα δρομί, να φτάσει ως τα χέρια του."
. . . . . .